Καταφύγιο στη φύση αναζητούσαν άνδρες και γυναίκες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του αναπαραγωγικού τους συστήματος πριν από την ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας.
Καταφύγιο στη φύση αναζητούσαν άνδρες και γυναίκες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του αναπαραγωγικού τους συστήματος πριν από την ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας. Μυκητιάσεις, οιδήματα, κύστες, φλεγμονές αλλά και διαταραχές που προέκυπταν λόγω της εμμηνόπαυσης ή την περίοδο πριν από την έμμηνο ρύση είναι μερικές από τις συνηθέστερες παθήσεις στη θεραπεία των οποίων μπορούν να συμβάλουν τα βότανα. Τα συγκεκριμένα φυτά, τα οποία ανακουφίζουν σημαντικά και όταν χρησιμοποιηθούν για πλύσεις των γεννητικών οργάνων, μπορούν και σήμερα να βοηθήσουν όσους επιθυμούν να απαλλαγούν από τις ενοχλήσεις χωρίς να προσφύγουν σε χημικές ουσίες. Σε κάθε περίπτωση η χρήση των βοτάνων θα πρέπει να γίνεται με τη συμβουλή και την παρακολούθηση του γιατρού. Το «ΕΘΝΟΣ-Υγεία» παρουσιάζει οχτώ από τα σημαντικότερα βότανα που ενισχύουν το αναπαραγωγικό σύστημα.
Αμαμελίδα
Το ρευστό εκχύλισμα της αμαμελίδας είναι ικανό, σύμφωνα με τους ειδικούς, να αντιμετωπίσει τις διαταραχές της εμμηνόπαυσης. Επίσης, χρησιμοποιείται κατά της μητρορραγίας και θεωρείται πολύ καλό για πλύσεις των γεννητικών οργάνων και των δύο φύλων. Η αμαμελίδα χρησιμοποιείτο ως φάρμακο από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής ενώ και σήμερα απαντάται κυρίως στην Αμερική. Σπανίως μπορεί να φυτρώσει στη χώρα μας. Οι ιαματικές της ιδιότητες συγκεντρώνονται κυρίως στα φύλλα και τη φλούδα του φυτού.
Σε αυτά περιέχεται μια γλοιώδης ουσία, η αμμηλιτανίνη, ίχνη μιας σαπωνίνης και φλαβονικές χρωστικές, ενώ το δέντρο έχει και ένα αιθέριο έλαιο το οποίο είναι ελαφρώς αναισθητικό. Το φυτό είναι γνωστό για τις αιμοστατικές ιδιότητές του και την ενεργοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος που προκαλεί όταν εφαρμόζεται εξωτερικά.
Απήγανος
Εχει την ιδιότητα να συστέλλει τη μήτρα και να προκαλεί την αιμορραγία της με αποτέλεσμα να λειτουργεί ως «αμβλωτικό» βότανο. Την ιδιότητα αυτή είχαν εντοπίσει επίσης οι αρχαίοι Ελληνες και οι Λατίνοι οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τον απήγανο ως εμμηναγωγό σε περίπτωση δυσμηνόρροιας ή αμηνόρροιας, ενώ ο Πλίνιος είχε απαγορεύσει την κατανάλωση του φυτού αυτού από τις γυναίκες. Σύμφωνα με τους βοτανολόγους, κατάπλασμα φτιαγμένο από απήγανο και κοπανισμένα δαφνόφυλλα δρα κατά του πρηξίματος των ανδρικών γεννητικών οργάνων.
Η χρήση του φυτού θα πρέπει να γίνεται με προσοχή γιατί το αιθέριο έλαιό του προκαλεί τοπικούς ερεθισμούς. Η οσμή του είναι έντονη και διαπεραστική ενώ περιέχει δεκάδες φυσικές ουσίες. Κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά της υστερίας και της επιληψίας, ενάντια στις επιδημικές νόσους και ως αντίδοτο σε δηλητήρια.
Βελανιδιά
Οι πρακτικοί γιατροί συνιστούσαν το αφέψημα από τη φλούδα της βελανιδιάς για πλύσεις της ουρήθρας και του κόλπου ενώ το θεωρούσαν βάλσαμο για περιπτώσεις λευκόρροιας και βλεννόρροιας των γυναικών. Επίσης, πίστευαν πως θεραπεύει τις φλεγμονές και τα οιδήματα του τραχήλου της μήτρας. Οι βοτανολόγοι συνιστούν κατά της λευκόρροιας πλύσεις με φύλλα βελανιδιάς, λάμιου και ευκαλύπτου (20 γρ. φύλλων βρασμένα σε 1 λίτρο νερό).
Στη βελανιδιά αποδίδεται πλειάδα θεραπευτικών ιδιοτήτων: Αντιμετωπίζει τη διάρροια καθώς η φλούδα της περιέχει μεγάλες ποσότητες τανίνης, τις βλεννόρροιες και τις αιμορραγίες ενώ είναι, επίσης, αντιπυρετική και αντιφυματική. Είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα και απαντάται είτε μεμονωμένη είτε σε συστάδες στη Θεσσαλία, την Ηπειρο, τη Βοιωτία, την Πελοπόννησο και αλλού.
Ηλιος
Περιλαμβάνεται στα φυτά που απλώνουν ασπίδα προστασίας στο ουροποιητικό και αναπαραγωγικό σύστημα. Ο ήλιος καλλιεργείται κυρίως για την παραγωγή ηλιέλαιου και για καλλωπιστικούς λόγους, ενώ η φαρμακευτική αξία του είναι σημαντική:
Οι ηλιόσποροι προστατεύουν από το σχηματισμό πέτρας στα νεφρά και τη χολή, βοηθούν τη λειτουργία του προστάτη και του πεπτικού συστήματος, βελτιώνουν την όραση και προλαμβάνουν και ανακουφίζουν από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Βοηθούν στην απόχρεμψη, στο κρυολόγημα, στον βήχα, ενώ το ηλιέλαιο μειώνει τη χοληστερίνη προστατεύοντας τις αρτηρίες. Περιέχουν λάδι, πρωτεΐνες, ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, βιταμίνες Α, B, C, Ε, Κ, νιασίνη, λεκιθίνες, τανίνη και άλλες ουσίες. Ο ήλιος έλκει την καταγωγή του από τη Βόρεια Αμερική όπου χρησιμοποιείτο από τους Ινδιάνους για τους σπόρους και το λάδι του.
Θυμάρι
Ενα αρωματικό φυτό με πλούσιες ιαματικές ιδιότητες. Το θυμάρι είναι στυπτικό βότανο που δυναμώνει τον οργανισμό και καταπολεμά το χρόνιο κατάρρου, τη λευκόρροια των γυναικών και την αμηνόρροια. Εγχυμα που παρασκευάζεται από 15-20 γραμμάρια ανθέων σε ένα λίτρο νερό αναζωογονεί τα γεννητικά όργανα.
Το θυμάρι χρησιμοποιείτο από την αρχαιότητα και όπως λέγεται οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό με θυμάρι για να τονωθεί ο οργανισμός τους και να αισθάνονται ευεξία. Περιέχει αντιβιοτικές ουσίες. Αλλωστε, το θυμάρι θεωρείται ισχυρό αντισηπτικό, είναι σύμφωνα με τους βοτανολόγους 25 φορές ισχυρότερο από τη φαινόλη ενώ παράλληλα δεν ερεθίζει τους βλεννογόνους. Είναι σπασμολυτικό, χωνευτικό και αποσμητικό και βοηθά στη δυσπεψία, στη βρογχίτιδα, τον κοκίτη και στον επίμονο βήχα. Βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου όταν τοποθετείται κοντά στο στρώμα.
Καρυδιά
Η καρυδιά είναι ένα βότανο που ενισχύει το αναπαραγωγικό σύστημα του ανθρώπου. Η εσωτερική χρήση εγχύματος από τα φύλλα και τη φλούδα της καταπολεμά τη λευκόρροια των γυναικών. Το πυκνό αφέψημα των φρέσκων φύλλων της θεωρείται θαυματουργό για πλύσεις των γυναικείων γεννητικών οργάνων όταν αυτά υποφέρουν από φλεγμονές. Το έγχυμα παρασκευάζεται από 15-20 γρ. καρυδιάς σε 1 κιλό νερό ενώ το αφέψημα από 15-30 γραμμάρια σε 1 κιλό νερό. Οι βοτανολόγοι συνιστούν την κατανάλωση 2-5 φλιτζανιών ημερησίως. Ο Πλούτωνας ανέφερε πως όσοι κοιμούνταν κάτω από καρυδιά έκαναν βαθύ ύπνο λόγω της βαριάς μυρωδιάς της ενώ όπως φαίνεται η διάδοση του φυτού ξεκίνησε από την Ινδία. Η πράσινη φλούδα του καρπού είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη C ενώ το καρύδι περιέχει μεταξύ άλλων ασβέστιο, κοβάλτιο, σίδηρο και μαγγάνιο.
Λυκοπόδιο
Ωφέλιμο τόσο στο ουροποιητικό όσο και στο γεννητικό σύστημα είναι το λυκοπόδιο. Για να καρπωθούμε την ιαματική δράση συστήνεται η χρήση εγχύματος. Σύμφωνα με την πρακτική ιατρική το έγχυμα παρασκευάζεται ως εξής: Σε 1/4 του λίτρου βραστό νερό ρίχνουμε ένα κουταλάκι του τσαγιού λυκοπόδιο. Το αφήνουμε για λίγη ώρα, το στραγγίζουμε και πίνουμε ένα φλιτζάνι μόλις ξυπνήσουμε το πρωί, πριν φάμε οτιδήποτε, με άδειο στομάχι.
Το κύριο συστατικό του λυκοπόδιου είναι το ράδιο ενώ πρόκειται για φυτό το οποίο αξιοποιείται και από τη φαρμακοβιομηχανία. Το βότανο αυτό δεν είναι αυτοφυές στην Ελλάδα και δεν αντέχει το άμεσο ηλιακό φως.
Μπέλλα
Ονομάζεται επίσης λευκολούλουδο και ανήκει στην οικογένεια της μαργαρίτας. Καλλιεργείται ως καλλωπιστικό, όμως είναι ένα ιαματικό φυτό, πλούσιο σε σαπωνίνη και κοινό στην Ευρώπη. Η μπέλλα συστήνεται κατά της λευκόρροιας ενώ το έγχυμα των φύλλων της θεωρείται εξαίσιο αντιφλεγμονώδες και αντισηπτικό. Για το λόγο αυτό προτείνεται η πλύση των γεννητικών οργάνων με έγχυμα μπέλλας.
Το έγχυμα παρασκευάζεται αν ρίξουμε 1 κουταλιά φυτού σε 500 γραμμάρια βραστό νερό, το αφήσουμε για λίγο κι έπειτα το στραγγίξουμε. Οι βοτανολόγοι συνιστούν την κατανάλωση ενός με δύο ποτήρια την ημέρα. Η μπέλλα έχει επίσης αποχρεμπτικές ιδιότητες και θεραπεύει δερματικές παθήσεις και παθήσεις του συκωτιού. Επίσης, βοηθά στην αντιμετώπιση του ίκτερου, των σπασμών και των αναπνευστικών προβλημάτων.
