Ο ασθενής είναι ένας ανώνυμος άνδρας στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, ο οποίος ζει στη Ρώμη και έχασε το χέρι του σε ατύχημα. Την πρωτοβουλία για το βιονικό χέρι έχει ο Σιλβέστρο Μικέρα της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης στην Ελβετία, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Το τεχνητό χέρι θα συνδεθεί στο νευρικό σύστημα του ασθενούς και ελπίζεται ότι ο άνδρας θα μπορεί πλέον να νιώθει και να ελέγχει τις κινήσεις του, καθώς και να λαμβάνει σήματα αφής από τους αισθητήρες του δέρματος στο βιονικό χέρι. Η σύνδεση του χεριού θα γίνει μέσω ηλεκτροδίων που θα προσδεθούν απευθείας πάνω στα δύο κύρια νεύρα.
Αν όλα πάνε καλά, ο άνδρας θα μπορεί να ελέγχει το βιονικό χέρι του με τη σκέψη του και, αντίστροφα, ο εγκέφαλός του θα λαμβάνει μηνύματα από την αίσθηση της αφής του τεχνητού χεριού, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια διπλής κατεύθυνσης ροή σημάτων – πληροφοριών προς και από το βιονικό χέρι.
«Πρόκειται για πραγματική πρόοδο, για πραγματική ελπίδα για τους ακρωτηριασμένους. Θα είναι το πρώτο προσθετικό χέρι, το οποίο θα παρέχει αισθητηριακή ανάδραση κατά τη λαβή του χεριού», δήλωσε ο Μικέρα στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης στη Βοστώνη, σύμφωνα με τις βρετανικές Independent και Telegraph.
Ένα λιγότερο εξελιγμένο πιλοτικό χέρι είχε δοκιμαστεί προσωρινά σε έναν 26χρονο Ιταλό το 2009, ο οποίος είχε χάσει το χέρι του σε τροχαίο. Μπορούσε να μετακινεί τα δάχτυλα του βιονικού χεριού, να τα σφίγγει σε γροθιά και να πιάνει αντικείμενα, ενώ ένιωθε και τις βελόνες που τρυπούσαν την τεχνητή παλάμη του. Όμως εκείνο το αρχικό χέρι είχε μόνο δύο αισθητήριες ζώνες, ενώ το νέο και πιο εξελιγμένο χέρι θα στέλνει αισθητηριακά σήματα προς και από όλα τα δάχτυλα, την παλάμη και τον καρπό, δίνοντας μια σχεδόν πλήρη δυνατότητα αφής, όπως ένα κανονικό χέρι.
Σύμφωνα με το σχέδιο των επιστημόνων, ο ανώνυμος ασθενής θα «φορέσει» το νέο βιονικό χέρι επί ένα μήνα, ώστε να προσαρμοστεί σε αυτό. Αν το τεστ εξελιχθεί καλά, τότε μέσα στην επόμενη διετία θα μεταμοσχευθεί σε αυτόν ένα πλήρως λειτουργικό χέρι.
Ένα ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι αν ο ασθενής θα αντέχει να έχει πάνω του συνεχώς ένα τεχνητό χέρι ή κατά καιρούς θα πρέπει να το βγάζει για να ξεκουράζεται. Ένα άλλο πρόβλημα είναι με ποιον τρόπο θα καλυφθεί τελείως κάτω από το δέρμα όλη η ηλεκτρονική καλωδίωση του τεχνητού μέλους.
