Φανταστείτε τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι δάσκαλοί σας στο σχολείο μπορούσαν να «εμφυτεύσουν» τις γνώσεις τους… απ’ ευθείας μέσα στο μυαλό σας, συνδέοντας τον εγκέφαλό τους με το δικό σας.
Το σενάριο αυτό μπορεί να σας ακούγεται λίγο τραβηγμένο, αλλά αυτό ακριβώς έχει θέσει ως στόχο μια ομάδα επστημόνων, η οποία βρίσκεται πίσω από μια τελευταία έρευνα γύρω από την επικοινωνία εγκεφάλου με εγκέφαλο.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Dr Andrea Stocco από το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στον βρετανικό Independent, η έρευνα αφορά τη σύνδεση των εγκεφάλων τριών ζευγών υποκειμένων μέσω διαδικτύου.
Ένα μέλος από κάθε ζεύγος έβλεπε μια οθόνη, η οποία έδειχνε ένα παιχνίδι υπολογιστή, στο οποίο ο στόχος ήταν να προστατευθεί μια πόλη που δέχεται επίθεση από πειρατές, ρίχνοντας πυραύλους στα πλοία των επιτιθέμενων. Το touchpad που ήλεγχε τους πυραύλους, ωστόσο, βρισκόταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο σε απόσταση 800 περίπου μέτρων μακριά, ακριβώς κάτω από το χέρι του συμπαίκτη.
Προκειμένου να «μεταφερθεί» η πρόθεση μετακίνησης από τον έναν εγκέφαλο στον άλλον, ο αποστολέας ήταν συνδεδεμένος με μια μηχανή ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, μια συσκευή η οποία ανιχνεύει την εγκεφαλική δραστηριότητα. Τα ηλεκτρικά αυτά σήματα μεταδίδονταν στη συνέχεια μέσω διαδικτύου στον παραλήπτη, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με μια μαγνητική κεφαλή, σχεδιασμένη έτσι ώστε να διεγείρει το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο των κινήσεων των χεριών.
Μέσα από αυτό το σύστημα, τα σήματα από τον εγκέφαλο του ενός συμμετέχοντα μπορούσαν να παράγουν μια σύσπαση στο χέρι του συντρόφου τους, ο οποίος με τη σειρά του ενεργοποιούσε το εικονικό κανόνι (για να καταστρέψει τα πλοία των πειρατών).
Παρότι ο παραλήπτης του «σήματος» δε μπορούσε να δει εικόνα από το παιχνίδι, το ποσοστό επιτυχίας των τριών ζευγαριών ήταν ανάμεσα στο 25%-83%.
Ο Dr Stocco υποστηρίζει, ότι αν η πρόοδος στη νευρολογία και την τεχνολογία εξακολουθήσει να συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό, τότε η επικοινωνία εγκεφάλου με… εγκέφαλο θα μπορούσε να εφαρμοστεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, οι πρώτοι που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από αυτήν την τεχνική, θα μπορούσαν να είναι οι ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικές βλάβες. «Πολλοί ασθενείς πρέπει να μάθουν εκ νέου από την αρχή, σιγά σιγά και με επώδυνο τρόπο ενέργειες όπως το περπάτημα, το πώς να πιάνουν αντικείμενα ή να καταπίνουν. Υποψιαζόμαστε ότι η φάση της αποκατάστασης θα μπορούσε να επιταχυνθεί σημαντικά, εάν θα μπορούσαμε να παρέχουμε στον κατεστραμμένο εγκέφαλο ένα ‘πρότυπο’ από ένα υγιές άτομο» κατέληξε ο καθηγητής.
