Ο ασφαλέστερος και φθηνότερος τρόπος να ελέγξουμε τη βατότητα των σαλπίγγων είναι η υστεροσαλπιγγογραφία, η οποία γίνεται με απλή ακτινογραφία και έγχυση σκιαγραφικού υγρού από τον κόλπο. Επίσης μπορεί να γίνει έλεγχος κατά τη διάρκεια της λαπαροσκόπησης.
Εάν οι σάλπιγγες είναι κλειστές τότε δεν μπορεί να γίνει η γονιμοποίηση και έχουμε υπογονιμότητα.
Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να φράξουν οι σάλπιγγες είναι:
-Ενδομητρίωση
-Πυελική λοίμωξη (χλαμύδια, γονόρροια)
-Συμφύσεις από παλαιότερες επεμβάσεις (σκωληκοειδεκτομή, περιτονίτιδα)
-Λοίμωξη μετά από επέμβαση στη μήτρα (απόξεση, διακοπή κύησης)
-Μορφολογικές ιδιαιτερότητες.
Εάν μία μόνο σάλπιγγα είναι φραγμένη, υπάρχει δυνατότητα γονιμοποίησης, μόνο που είναι περιορισμένη και συχνά χρειάζεται υποβοήθηση αναπαραγωγής με πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας ή σπερματέγχυση.
Στην περίπτωση που μια γυναίκα έχει 2 φραγμένες σάλπιγγες προχωράμε κατά κανόνα σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Επιπρόσθετα, αν υποπτευόμαστε ότι υπάρχει ενδεχόμενο ενδομητρίωσης, πραγματοποιούμε λαπαροσκόπηση για τη λύση συμφύσεων και τη ριζική θεραπεία της νόσου, την οποία ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή.
Η παλαιότερη μέθοδος της σαλπιγγοπλαστικής (χειρουργική διόρθωση των σαλπίγγων) δεν χρησιμοποιείται πλέον συχνά τόσο γιατί υπάρχει πιθανότητα υποτροπής και εκ νέου απόφραξης των σαλπίγγων, όσο και γιατί τα αποτελέσματα είναι χειρότερα από την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Εάν έχουμε σάλπιγγες με υγρό ή πύον (υδροσάλπιγγα, πυοσάλπιγγα) πρέπει να πραγματοποιούμε λαπαροσκόπηση και να τις φράζουμε για να μην περνά το παθολογικό υγρό προς τη μήτρα.
Έχει αποδειχθεί ότι αν αφήσουμε ανοικτή την υδροσάλπιγγα ή την πυοσάλπιγγα οι πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης μειώνονται κατά 40%.
Τέλος εάν μια σάλπιγγα έχει πρόβλημα μπορεί να έχουμε εξωμήτριο κύηση, όπου το έμβρυο εμφυτεύεται εκτός της μήτρας-πιο συχνά στη σάλπιγγα. Η εξωμήτρια κύηση θεραπεύεται χειρουργικά, με λαπαροσκόπηση ή αν είναι δυνατόν φαρμακευτικά.
Πηγή: iatronet.gr
