Πάνω στην ασυνήθιστη αυτή μέθοδο πειραματίστηκαν ερευνητές από το Χάρβαρντ και το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης.
Οι επιστήμονες υπέβαλαν ποντίκια σε επέμβαση γαστρικής παράκαμψης, η οποία οδήγησε στη μείωση του βάρους τους κατά περίπου 30%. Στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι στο έντερο των ποντικιών είχαν κάνει την εμφάνιση τους διαφορετικά μικρόβια.
Τα μικρόβια μεταφέρθηκαν στο έντερο άλλων αποστειρωμένων ποντικιών, που δεν είχαν άλλα μικρόβια προηγουμένως στο έντερό τους. Αυτή η μεταφορά οδήγησε στη γρήγορη απώλεια λίπους και βάρους στη δεύτερη ομάδα πειραματόζωων, τα οποία έχασαν μέσα σε δύο εβδομάδες περίπου το 5% του βάρους τους, χωρίς να αλλάξουν καθόλου τη διατροφή τους. Η απώλεια βάρους προφανώς ήταν καθαρά βακτηριακής αιτιολογίας.
Μεταξύ άλλων, το πείραμα δείχνει ότι η απώλεια βάρους μετά τη γαστρική παράκαμψη που γίνεται στους ανθρώπους, μειώνοντας το μέγεθος του στομαχιού τους, εν μέρει δεν οφείλεται στην ίδια την επέμβαση, αλλά στην εκτεταμένη μεταβολή στους πληθυσμούς μικροβίων, που λαμβάνει χώρα στο έντερο μετά το χειρουργείο.
Οι μεταβολές στο λεγόμενο «μικροβίωμα» του εντέρου, δηλαδή στο οικοσύστημα που έχουν δημιουργήσει οι αποικίες των μικροοργανισμών, είναι αρκετές για να οδηγήσουν στην απώλεια κιλών.
Ωστόσο, οι αμερικανοί επιστήμονες παραδέχτηκαν ότι δεν γνωρίζουν ακόμα τον μηχανισμό που συνδέει τα μικρόβια με την απώλεια του βάρους. Όπως είπαν, το επόμενο βήμα θα είναι να μάθουν με ποιούς μηχανισμούς δρουν τα μικρόβια για να μειώσουν το βάρος του οργανισμού, όταν μεταβάλλονται οι πληθυσμοί τους εξαιτίας της επέμβασης.
Επίσης, σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας Λι Κάπλαν, πρέπει να διαπιστωθεί κατά πόσο μια ανάλογη μείωση του βάρους χάρη στα μικρόβια μπορεί να επιτευχθεί με ελεγχόμενο τρόπο, χωρίς να χρειαστεί να προηγηθεί κάποια χειρουργική επέμβαση στο έντερο.
«Η ικανότητα να πετύχουμε κάτι τέτοιο χωρίς επέμβαση, θα μας έδινε μια τελείως νέα μέθοδο να αντιμετωπίσουμε το κρίσιμο πρόβλημα της παχυσαρκίας, ιδίως για όσους ασθενείς δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταφύγουν στο χειρουργείο».
Όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα χρειαστούν χρόνια μέχρι η μέθοδος να εφαρμοστεί πιθανώς και στους ανθρώπους.
