Ζήσης Ψάλλας
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να βελτιώσει την καρδιαγγειακή υγεία και σχετίζεται με μειωμένη ασθένεια και θάνατο, αλλά έχουν δείξει ότι υπάρχει ένα κατώφλι πέρα από το οποίο η έκθεση σε αυξανόμενα επίπεδα άσκησης συνδέεται με καρδιακά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της κολπικής μαρμαρυγής -μια κατάσταση που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιακής ανεπάρκειας και άλλων προβλημάτων που σχετίζονται με την καρδιά.
Ερευνητές του Ηνωμένου Βασιλείου με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο Canterbury Christ Church στο Canterbury ξεκίνησαν να επανεξετάσουν τις υπάρχουσες μελέτες σχετικά με το θέμα και να διερευνήσουν τον αντίκτυπο του είδος του αθλητισμού στον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής για να καταλήξουν σε μια πιο αποφασιστική εικόνα. Ανέλυσαν 13 κατάλληλες μελέτες που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 1990 και Δεκεμβρίου 2020, οι οποίες είχαν εξετάσει αθλητές που συμμετείχαν σε αθλήματα, όπως ποδηλασία, τρέξιμο, κολύμπι, σκανδιναβικό σκι, αγωνιστικό προσανατολισμό, κωπηλασία, ποδόσφαιρο, ράγκμπι και νέτμπολ.
Οι 13 μελέτες περιελάμβαναν δεδομένα για 70.478 συμμετέχοντες, 63.662 στην ομάδα ελέγχου και 6.816 αθλητές. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος κολπικής μαρμαρυγής ήταν 2,46 φορές υψηλότερος μεταξύ των αθλητών σε σχέση με τους μη αθλητές.
Όταν οι συγγραφείς χώρισαν τις μελέτες σε εκείνες που αφορούσαν συμμετέχοντες με και χωρίς παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου (όπως ο διαβήτης τύπου 2 και η υψηλή αρτηριακή πίεση), διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στον σχετικό κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής σε αθλητές και μη αθλητές με αυτούς τους παράγοντες κινδύνου.
Ωστόσο, σε αθλητές και μη αθλητές χωρίς παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου οι αθλητές είχαν υψηλότερο σχετικό κίνδυνο (3,7 φορές υψηλότερο) για κολπική μαρμαρυγή από τους μη αθλητές.
Οι νεότεροι αθλητές (ηλικίας κάτω των 55) είχαν κίνδυνο 3,6 φορές κολπικής μαρμαρυγής από τους ηλικιωμένους αθλητές (ηλικίας 55 ετών και άνω) που είχαν 76% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν ήδη από την πάθηση σε σχέση από τους μη αθλητές.
Η ανάλυση έδειξε επίσης ότι οι αθλητές που συμμετέχουν σε μικτά αθλήματα και όχι σε αθλήματα αντοχής είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής.
Υπήρχαν περιορισμένα δεδομένα για τις γυναίκες αθλήτριες, καθιστώντας δύσκολη την εξέταση του σχετικού κινδύνου κολπικής μαρμαρυγής ανά φύλο.
