Άνθρωποι της πρώτης γραμμής από πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στέλνουν ένα ισχυρό μήνυμα σε όλους: «Να μείνουν όλοι μαζί ενωμένοι ενάντια στον κορωνοϊό».
Η Ζακλιν Κιτετέ είναι νοσοκόμα στο νοσοκομείο του Άντερλεχτ, προάστιο των Βρυξελλών
«Η πανδημία, παρατηρεί, έχει δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την εργασία μου, διότι εδώ και ένα χρόνο έχω αλλάξει πόστο, καθώς συνήθως εργάζομαι στην αποθεραπεία και τώρα έχω μεταφερθεί στην υπηρεσίες covid. Η αναδιοργάνωση της εργασίας με έχει αναγκάσει να συνεργάζομαι με άλλα μέλη του προσωπικού που δεν έχω συνηθίσει, να τηρώ αυστηρές συνθήκες υγιεινής, να έχω διαρκές άγχος και φόβο για τον ιό. Το μήνυμά μου προς τους νέους είναι να προστατέψετε τους εαυτούς σας και να προστατεύετε τους κοντινούς σας ανθρώπους. Η προσδοκία μου είναι να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου μέσα σε καλές συνθήκες και να μου δώσουν επαρκή και σωστά μέσα εργασίας γιατί έχω τη δουλειά μου και θέλω να τη συνεχίσω» καταλήγει και θεωρεί ότι όλοι οι άνθρωποι είναι «κρίκοι σε μια αλυσίδα» και πρέπει να σέβονται τις οδηγίες των ειδικών.
Από το Βέλγιο ο Φλαμανδός Πήτερ Βερκάμπερ είναι ιδιοκτήτης ενός μικρού Σούπερ Μάρκετ και θεωρεί ότι το προτιμούν καθώς λόγω του Lockdown έρχεται περισσότερος κόσμος που προτιμά μικρότερες επιφάνειες από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, που συγκεντρώνουν περισσότερο κόσμο. Και γι' αυτόν «όσο και αν είναι δύσκολο ο κόσμος πρέπει να σέβεται τους κανόνες και τις αποστάσεις». «Και εμείς πρέπει να μείνουμε ασφαλείς που δουλεύουμε πρώτη γραμμή από το πρωί μέχρι το βράδυ» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Στην Ιταλία: Ο Τζούλιο Ρινάλντι μαζί με την οικογένειά του διατηρεί μία επιχείρηση που παράγει κηπευτικά και κρασί. «Είμαστε, σημειώνει, σε μια θέση στη λαϊκή αγορά στην πόλη του Μαρτσάνο στην Ούμπρια. Είμαι βέβαιος πως είναι αληθινά δύσκολο να παραμείνει κανείς στο σπίτι του, αλλά είναι μία προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε, πρέπει να αντέξουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κρίση τούτη μας ανάγκασε να εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο τη γη μας, να έλθουμε πιο κοντά με τους άλλους, να έλθουμε σε επαφή με τις κοντινές μας επιχειρήσεις που προηγουμένως ήσαν μακριά. Ευελπιστώ πως αυτή η εμπειρία θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε μία κοινότητα, μία συνεργατική ομάδα, που θα αλληλοβοηθιέται, θα συνεργάζεται, για να γίνουμε ακόμη πιο δυνατοί, πιο μεγάλοι. Ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει εμένα και τις επιχειρήσεις της περιοχής μας αρχίζοντας να αγοράζει από τοπικούς παραγωγούς, δίπλα στο σπίτι του», καταλήγει ο Ρινάλντι.
Στο Βαλέντε στην Περούτζα η Αλεσάντρα Πενσάτο είναι φαρμακοποιός και τονίζει:
«Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν που χρειάσθηκε να εξοικειωθούμε με τα μέτρα προστασίας, την καθημερινή χρήση της μάσκας και τα γάντια, να πρέπει να μάθουμε να τηρούμε την απόσταση ανάμεσα σε εμένα και τον πελάτη και δυστυχώς να μειώσουμε τον χρόνο που μπορούμε να του αφιερώσουμε. Το μήνυμά μου συνίσταται στο να μείνουμε στο σπίτι, καίτοι κατανοώ πως είναι κουραστικό, δυστυχώς όμως σήμερα αυτό μοιάζει να είναι το μόνο όπλο που έχουμε στη διάθεσή μας για να αναχαιτίσουμε την πανδημία. Προσωπικά, ευελπιστώ να επιστρέψω πάλι στη ζωή μου όπως παλιά, δηλαδή να μπορώ να αθληθώ ξανά και να κάνω όλες τις δραστηριότητες που μου αρέσουν. Ο κόσμος δύναται να με βοηθήσει τηρώντας απλώς τους κανόνες και δείχνοντας σεβασμό στους άλλους».
Στην Πορτογαλία ο Κάρλους Κρουζ είναι αρτοποιός
«Με έχει επηρεάσει η κατάσταση γιατί χρειάζεται να έχεις χέρια για να κάνεις καρβέλια. Έχω αναγκασθεί να μειώσω το προσωπικό μου. Πρέπει να προστατευθούμε μένοντας σπίτι, να φοράμε μάσκες και να τηρούμε τις αποστάσεις και να κάνουμε υπομονή. Πρέπει η επιδημία να περάσει το ταχύτερο δυνατόν και να επιστρέψουμε στην κανονική ζωή μας. Για να αγοράζει ο κόσμος ψωμί και αρτοποιήματα πρέπει πρώτα να επιβιώσει».
Στη Γερμανία ο Μπεν Μπάγουερ εργάζεται ως προσωπικό καθαρισμού στο νοσοκομείο Βίζμπομ
«Πραγματικά προσπαθώ να εργάζομαι μέσα σε αυτό το άγχος, τηρώντας όσο πιο πολύ μπορώ τους τεχνικούς κανόνες. Είναι πολύ δύσκολο να εργασθεί κανένας τηρώντας αυτούς τους τεχνικούς κανόνες. Το μήνυμά μου απευθύνεται σε όλους και είναι να τηρούν πάντα τους κανόνες. Η επιθυμία μου είναι μετά την επιδημία όλοι μας, να ξαναβρεθούμε όλοι, η οικογένειά μου και όλοι όσοι μας λείπουν, όλοι οι άνθρωποι με τους φίλους μας και τα παιδιά τους στις κατοικίες τους. Ο κόσμος μπορεί να με βοηθήσει σεβόμενος τους κανόνες προστασίας, τηρώντας τις αποστάσεις μεταξύ ενός και δύο μέτρων».
Η Λίζα Σρόιντεν ειναι μαθητευόμενη σε οίκο ευγηρίας
«Η πίεση της πανδημίας ήταν μεγάλη στις εστίες γιατί σαφώς έπρεπε να προστατεύουμε τους εαυτούς μας και να προστατεύουμε διαρκώς όλους τους πελάτες μας. Η αρρώστια μάς αναγκάζει να μην επικοινωνούμε πολύ με τους πελάτες μας και να περνάμε λίγο χρόνο μαζί τους. Το μήνυμά μου είναι όλοι να μειώσουμε τις εξόδους μας για να εμποδίσουμε ένα νέο κύμα της ασθένειας και να μην κάνουμε άσκοπα ψώνια έτσι ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο για τους άλλους ανθρώπους. Η ελπίδα μου είναι να κατορθώσω να ξανασυναντηθώ με όλους τους φίλους μου, να βγούμε έξω, να πιούμε ένα κοκτέιλ, να γιορτάσουμε, να κάνουμε επισκέψεις και να πάμε στις ντισκοτέκ. Ο κόσμος θα με βοηθήσει παραμένοντας στο σπίτι του».
Τέλος στην Ελλάδα ο Αντώνης Σιφναίος είναι οδηγός λεωφορείων στην Αθήνα εδώ και 27 χρόνια
«Η δουλειά μας με την πανδημία έχει επηρεαστεί πάρα πολύ και κυρίως έχει να κάνει με τον κόσμο αλλά και τους χρήστες στον δρόμο οι οποίοι είναι στρεσαρισμένοι σε σχέση με την πανδημία. Πρέπει να κάνει όλος ο κόσμος υπομονή να περάσει η πανδημία και να μην χαλαρώνει να τηρεί τα μέτρα προστασίας και να φοράει μάσκα παντού. Όλοι ανυπομονούμε να επιστρέψουμε σε μία κανονικότητα και να επιστρέψουμε στις δουλειές μας όπως τις ξέραμε πριν. Το κοινό μπορεί να μας βοηθήσει κρατώντας τις αποστάσεις και τηρώντας τους κανόνες».
Ο Ηλίας Παπαγρηγορίου είναι επόπτης ασφαλείας στο Ωνάσειο
«Η πανδημία έχει κάνει πιο απαιτητική τη δουλειά μας καθώς πρέπει να μπαίνει ένας συνοδός κατά ασθενή και να θερμομετριούνται όσοι μπαίνουν στο νοσοκομείο. Για τους ανθρώπους καλό είναι να ακούν τους ειδικούς και να σέβονται τα μέτρα. Ανυπομονώ να ξανασμίξω με την οικογένεια και το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν λήξει η καραντίνα είναι να πάω να δω τους γονείς μου», σημειώνει ο κ. Παπαγρηγορίου.
