Ζήσης Ψάλλας
Οι βιολόγοι γνωρίζουν ότι σε κύτταρα όπου η θυρεοειδής ορμόνη δρα για τη ρύθμιση του μεταβολισμού, λειτουργεί στον πυρήνα των κυττάρων, αυξάνοντας τη δραστηριότητα ορισμένων γονιδίων και μειώνοντας τη δραστηριότητα άλλων.
Οι λεπτομέρειες για το πώς η ορμόνη ελέγχει τη γονιδιακή δραστηριότητα ήταν ως επί το πλείστον άγνωστες, λόγω τεχνικών εμποδίων. Οι ερευνητές του Penn Medicine κατάφεραν να ξεπεράσουν πολλά από αυτά τα τεχνικά εμπόδια για να αποκτήσουν μια πολύ πιο σαφή εικόνα των βασικών μηχανισμών δράσης της θυρεοειδικής ορμόνης.
«Ήμασταν σε θέση σε αυτή τη μελέτη να δείξουμε ότι η ορμόνη του θυρεοειδούς δεν ενεργοποιεί ή απενεργοποιεί τα πράγματα, όπως υποδηλώνει το μέχρι τώρα μοντέλο, αλλά αντίθετα μετατοπίζει πιο ισορροπημένα τα πράγματα μεταξύ της καταστολής και της ενίσχυσης της γονιδιακής δραστηριότητας», δήλωσε ο Mitchell Lazar, καθηγητής διαβήτη και μεταβολικών παθήσεων.
Παρόλο που οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και 40 χρόνια ότι η ορμόνη του θυρεοειδούς δρα στον κυτταρικό πυρήνα για τον έλεγχο της γονιδιακής δραστηριότητας και δεσμεύεται σε ειδικές πρωτεΐνες που ονομάζονται υποδοχείς θυρεοειδικής ορμόνης, το πώς λειτουργούν όλα αυτά παρέμεινε ένα αίνιγμα -υπάρχουν δύο υποδοχείς οι TRα και οι TRβ.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα μοντέλο ποντικού στο οποίο προστέθηκε μια ειδική ετικέτα στους TRβ, τους κύριους υποδοχείς της θυρεοειδικής ορμόνης στο ήπαρ -όπου εμφανίζονται ορισμένα από τα πιο σημαντικά μεταβολικά αποτελέσματα της θυρεοειδικής ορμόνης.
Οι ερευνητές έδειξαν πως όταν η ορμόνη του θυρεοειδούς συνδέεται με τους TRβ, μπορεί να μετατοπίσει την ισορροπία των σχετιζόμενων συν-ρυθμιστικών πρωτεϊνών υπέρ περισσότερης γονιδιακής ενεργοποίησης σε ορισμένες περιοχές και περισσότερης γονιδιακής καταστολής σε άλλες. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενα μοντέλα της λειτουργίας στα οποία η θυρεοειδής ορμόνη έχει μια πιο απόλυτη επίδραση στη γονιδιακή δραστηριότητα.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά για να διευκρινιστεί γιατί η δέσμευση της θυρεοειδικής ορμόνης στους TRβ μειώνει τη γονιδιακή δραστηριότητα σε ορισμένες θέσεις στο DNA και αυξάνει τη γονιδιακή δραστηριότητα σε άλλες. Αλλά βλέπουν τα νέα ευρήματα ως σημαντική πρόοδο στην κατανόηση μιας βασικής διαδικασίας στη βιολογία. Μια διαδικασία που τα μελλοντικά φάρμακα μπορεί να είναι σε θέση να στοχεύσουν με ακρίβεια για τη θεραπεία μιας ποικιλίας μεταβολικών ασθενειών.
