Λιγότερο στρες έχουν όσοι μπορούν να αντιμετωπίζουν καθημερινά τη θάλασσα, από το σπίτι ή το γραφείο τους σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια γεωγραφίας της υγείας ‘Αμπερ Πίρσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Η μελέτη βρήκε ότι η θέα της θάλασσας είναι ανώτερη και από τη θέα του πρασίνου καθώς όσοι καθημερινά έβλεπαν δάση ή πάρκα από το σπίτι τους δεν είχαν ανάλογο όφελος στη μείωση του στρες.
Οι ερευνητές μελέτησαν τοπογραφικά και ιατρικά στοιχεία για τους κατοίκους της πρωτεύουσας Γουέλιγκτον της Ν.Ζηλανδίας, συσχετίζοντας τη θέα που είχε ο καθένας με το επίπεδο του στρες του. Ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, το επίπεδο εισοδήματος κ.α., η θέα της θάλασσας φάνηκε να συσχετίζεται θετικά με μια πιο ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Όσον αφορά το πράσινο ή το βουνό, που φαίνεται να χάνουν σε σχέση με τη θάλασσα, οι ερευνητές επεσήμαναν ότι εν μέρει μπορεί αυτό να οφείλεται στο ότι οι ίδιοι δεν έκαναν διάκριση ανάμεσα σε φυσικούς και τεχνητούς χώρους πρασίνου. Ενώ η θέα της θάλασσας είναι τελείως φυσική, του πρασίνου συνήθως περιλαμβάνει και ανθρώπινες κατασκευές ή δραστηριότητες (παιδικές χαρές, γήπεδα, πάρκα κ.α.).
«Ίσως αν συγκρίναμε τη θάλασσα μόνο με παρθένα δάση, να βρίσκαμε κάτι άλλο», είπε η Πίρσον, η οποία επίσης ανέφερε ότι είναι ασαφές κατά πόσο η θέα μιας λίμνης ή ενός ποταμού μειώνει εξίσου το στρες, όσο η θέα του ωκεανού ή μιας θάλασσας. Σε κάθε περίπτωση, τα ευρήματα μπορεί να ενδιαφέρουν όσους αρχιτέκτονες ασχολούνται με την χωροταξία των πόλεων.
