Με την παχυσαρκία σχετίζονται περίπου τα 2/3 των καρκίνων του ενδομητρίου και σχεδόν το 1/3 των καρκίνων του παχέος εντέρου, του μαστού, των νεφρών και άλλων οργάνων. Εάν η υπάρχουσα τάση της παχυσαρκίας στις ΗΠΑ συνεχιστεί έως το 2025, 75% του πληθυσμού της χώρας θα είναι παχύσαρκοι και θα υπάρξει ένα τσουνάμι των επιπλοκών της παχυσαρκίας, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης και οι νεοπλασίες.
Τα παραπάνω ανέφερε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής Παθολογίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και σε εκείνο της Βοστώνης, Χρήστος Μαντζώρος, ο οποίος αναγορεύτηκε χθες βράδυ επίτιμος καθηγητής του Ιατρικού Τμήματος της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ.
Ο κ. Μαντζώρος ανέφερε ότι από τα αποτελέσματα προσωπικών του ερευνών φαίνεται ότι η μείωση της ορμόνης αντιπονεκτίνης σχετίζεται με την ανάπτυξη καρκίνων σε υπερβολικά παχύσαρκα άτομα. Η αντιπονεκτίνη, η οποία παράγεται από τον λιπώδη ιστό και κυρίως από τα λιποκύτταρα του υποδόριου λιπώδους ιστού, εμφανίζεται σε μειωμένα επίπεδα σε περιπτώσεις παχυσαρκίας.
Εξάλλου, η έλλειψη της λεπτίνης, μιας άλλης ορμόνης που παράγεται στον λιπώδη ιστό, ευθύνεται για όλες τις νεύρο-ενδοκρινικές κλινικές εκδηλώσεις της νευρογενούς ανορεξίας. «Η χορήγηση της λεπτίνης έχει οδηγήσει στην επανόρθωση όλων αυτών των βιοχημικών αλλαγών, αλλά και στην καλυτέρευση της οστεοπενίας και της οστεοπώρωσης που εκδηλώνουν τα άτομα με νευρογενή ανορεξία. Αντίθετα, η πάθηση της παχυσαρκίας οφείλεται σε αντοχή ή αντίσταση στη δράση της ορμόνης λεπτίνης. Όπως και στον τύπου 2 σακχαρώδη διαβήτη, όπου η ινσουλίνη είναι μεν υψηλή αλλά οι ανθρώπινοι ιστοί δεν απαντούν στην ενδογενή ινσουλίνη, έτσι και επί παχυσαρκίας οι ανθρώπινοι ιστοί δεν απαντούν σε υψηλά επίπεδα της κυκλοφορούσας λεπτίνης», τονίζει ο καθηγητής.
Σήμερα η λεπτίνη παράγεται στο εργαστήριο και χορηγείται ως ενέσιμο σκεύασμα μία φορά την ημέρα, όπως η ινσουλίνη. «Αυτή τη στιγμή η χορήγηση της λεπτίνης ενδείκνυται μόνο σε άτομα με συγγενή λιποδυστροφία συνοδευόμενη από ινσουλινοαντοχή και υψηλά επίπεδα γλυκόζης και λιπιδίων στο αίμα. Η λεπτίνη εγκρίθηκε πρόσφατα στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία και σύντομα αναμένεται να εγκριθεί και στην Ευρώπη» πρόσθεσε.
Απαντώντας σε ερώτηση του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων για τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή που του αποδόθηκε, απάντησε: «Σηματοδοτεί τη δυνατότητα άμεσης προσφοράς στη νέα γενιά της Ελλάδος, αλλά και γενικότερα στη χώρα, από το μετερίζι μιας οργανωμένης ακαδημαϊκής κοινότητας, την οποία συμπληρώνω και η οποία με συμπληρώνει». Σημειώνεται ότι ο τίτλος του επίτιμου καθηγητή ισοδυναμεί με τίτλο καθηγητή πρώτης βαθμίδας και έχει αποδοθεί ελάχιστες φορές από το ΑΠΘ.
Ο Χρήστος Μαντζώρος, εκτός από τακτικός καθηγητής της Παθολογίας στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Βοστώνης, είναι και διευθυντής στο Τμήμα/Κλινική της Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού των τριών Νοσοκομείων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, του Boston VA Healthcare System, καθώς και στη μονάδα Διατροφής του Τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού του Νοσοκομείου Beth Israel Deaconess Medical Center και του Κέντρου Joslin Diabetes Center στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Έχει, επίσης, υπηρετήσει ως τακτικός καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ.
Ερευνητικά, είναι πρωτοπόρος στην ανακάλυψη του λιπώδους ιστού ως ενδοκρινούς αδένα. Η ομάδα του κάνει… αγώνα δρόμου, για να αποσαφηνίσει τις ορμόνες που είναι υπεύθυνες για κάθε μια από τις ασθένειες που συνδέονται στενά τόσο με τη παχυσαρκία (καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτης, νεοπλασίες), όσο και με τη νευρογενή ανορεξία. Η μελέτη των ορμονών αυτών έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη νέων διαγνωστικών εργαλείων, αλλά και νέων φαρμάκων. Ο κ. Μαντζώρος είναι επιστημονικός συνιδρυτής ή πρόεδρος της επιστημονικής συμβουλευτικής επιτροπής εταιρειών, οι οποίες έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της λεπτίνης και άλλων φαρμάκων (βιοϊσοδυνάμων ή πρωτοτύπων, όπως το ΙΝΤ131), που βρίσκονται στην τελευταία φάση κλινικών δοκιμών (φάση ΙΙΙ) πριν τη χρησιμοποίησή τους στην καθημερινή κλινική πράξη. Η ορμόνη λεπτίνη εγκρίθηκε πρόσφατα στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία για σύνδρομα ινσουλινοαντοχής, υπερλιπιδιαμίας και υπεργλυκαιμίας και ήδη χρησιμοποιείται στην καθημερινή κλινική πράξη.
Εκτός από το Χάρβαρντ, έχει διδάξει ως επισκέπτης ή ως επίτιμος καθηγητής σε πολλά άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, όχι μόνο των ΗΠΑ και της Ελλάδας, αλλά της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Κύπρου κ.α. Διετέλεσε σύμβουλος του ελληνικού υπουργείου Υγείας και έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα τόσο στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όσο και στην προεδρία της ΕΕ.
Επιπλέον, προσέφερε τις υπηρεσίες του στην ελληνική κοινότητα της Βοστώνης, είτε ως ιατρός στη «Φιλοξενία» -το Ίδρυμα που φροντίζει τα δύσκολα περιστατικά που στέλνονται για θεραπεία από την Ελλάδα στο Χάρβαρντ- είτε ως πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Υποτροφιών του Ελληνικού Ιατρικού Συλλόγου Νέας Αγγλίας. Τέλος, ο ίδιος και οι συνεργάτες του έχουν αναλάβει και καλύπτουν τα έξοδα σπουδών ορφανών Ελληνόπουλων και χορηγούν, σχεδόν κάθε έτος, τουλάχιστον μία καλοκαιρινή υποτροφία για μετάβαση, παραμονή και εκπαίδευση στο Χάρβαρντ, Ελλήνων φοιτητών Ιατρικής.
