Στην παιδική ηλικία δεν είναι συχνές οι βλάβες των μηνίσκων. Συχνότερα πάσχει ο χόνδρος από τον οποίο αναπτύσσεται ο σκελετός των παιδιών.
Γράφει ο Ιωάννης Η. Βλάχος, ορθοπαιδικός-χειρουργός
Τι είναι
Ο χόνδρος που καλύπτει τις αρθρικές επιφύσεις των μηριαίων κονδύλων, πιθανώς από κάποια «κάκωση» στη διάρκεια αθλοπαιδιών υφίσταται τοπική, περιγεγραμμένη νέκρωση και τελικώς τμήμα του χόνδρου αποπίπτει.
Πώς εμφανίζεται
Το παιδί ηλικίας από 8 μέχρι 15 ετών, εμφανίζει πόνο στο ένα γόνατο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ή μετά. Σπανιότερα προηγείται εμπλοκή του γόνατος λόγω του χόνδρου που έχει αποπέσει. Οστεοχονδρίτις ανάλογου τύπου μπορεί να εμφανισθεί και σε ενήλικες.
Πώς ελέγχεται
Στην εξέταση το γόνατο εμφανίζει συνήθως φυσιολογική κάμψη και έκταση. Έχει λίγο υγρό (ύδραρθρος), δηλαδή φαίνεται πρησμένο. Εάν κρατήσουμε την επιγονατίδα ανάμεσα σε δείκτη και αντίχειρα και την πιέσουμε, δείχνει να «κολυμπάει» (χώρος επιγονατίδος). 
Στην ακτινογραφία αρκετά συχνά φαίνεται η περιοχή που νεκρώνεται ο χόνδρος. Όταν αποπέσει το τμήμα του χόνδρου με το υποκείμενο οστούν φαίνεται έλλειψη, σαν «δάγκωμα ποντικού».
Θεραπεία
Η θεραπεία της σχαλιδωτικής οστεοχονδρίτιδος σε φάση που δεν έχει ακόμη αποπέσει ο χόνδρος, μπορεί να είναι συντηρητική (ακινητοποίηση του γόνατος σε γύψο, για να μην φύγει το κομμάτι του χόνδρου). Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν «καρφίδες» από απορροφούμενο υλικό, που σταθεροποιούν τον χόνδρο, για ν’ αποφευχθεί η απόπτωση. Όταν έχει «πέσει», χρειάζεται αρθροσκοπική εγχείρηση, για να επανατοποθετηθεί ο χόνδρος και να σταθεροποιηθεί με καρφίδες.
Λέξεις κλειδιά:
– σχαλιδωτική οστεοχονδρίτις
– νέκρωση χόνδρου
– απορροφούμενες καρφίδες
