Η σχέση μας με τη γλυκιά γεύση στο παρελθόν…
Αυτή η «έλξη» που προκαλεί η γλυκιά γεύση στον άνθρωπο, ορίζεται σε ποσοστό 50% περίπου από το ανθρώπινο γονιδίωμα και αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά που τον βοήθησαν να επιβιώσει στο πρώτο διάστημα της παρουσίας του στον πλανήτη. Όπως υποστήριξε και η καθηγήτρια Hely Tuorila, από το Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων του πανεπιστημίου του Ελσίνκι σε διάλεξή της στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Γλυκαντικών, «η έμφυτη τάση του ανθρώπου προς τις γλυκές τροφές τον βοήθησε να διατηρήσει την υγεία του στα πρώιμα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης μιας και η παρουσία της γλυκιάς γεύσης υποδείκνυε την παρουσία βιταμινών και ιχνοστοιχείων στα φυσικά τρόφιμα».
Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα…
Ο καθιστικός τρόπος ζωής, οι κακές διατροφικές επιλογές και η απώλεια του μέτρου στη διατροφή μας έχει οδηγήσει σε αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας παγκοσμίως και κατά συνέπεια σε αύξηση των συνοδών νοσημάτων. Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και καλούν το καταναλωτικό κοινό να υιοθετήσει έναν πιο ενεργό και υγιεινό τρόπο ζωής που θα περιλαμβάνει τη συστηματική φυσική δραστηριότητα και την εφαρμογή ισορροπημένων διατροφικών επιλογών. Εδώ είναι που η φυσική «έλξη» μας για τη γλυκιά γεύση αρχίζει να γίνεται προβληματική. Το ζήτημα περιγράφει με σαφήνεια η καθηγήτρια Hely Tuorila στην ίδια διάλεξη υπογραμμίζοντας ότι «το πρόβλημα σήμερα είναι ότι το ποσοστό των γλυκών τροφών που καταναλώνουμε έχει αυξηθεί αισθητά σε σχέση με τις υπόλοιπες τροφές του διαιτολογίου μας. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι βιώνουν υπερφαγικά επεισόδια καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες γλυκών τροφών που οδηγεί σε συνολική κατανάλωση τροφής έξω από τα ενδεδειγμένα φυσιολογικά όρια».
Υπάρχει λύση στο πρόβλημα;
Η πρώτη σκέψη που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας είναι να διακόψει οριστικά τη σχέση του με τα γλυκά τρόφιμα. Πόσο βιώσιμο όμως είναι αυτό στην καθημερινότητά μας; Σύμφωνα πάντα με την καθηγήτρια Hely Tuorila «το να ζήσουμε χωρίς γλυκά τρόφιμα και ροφήματα είναι δύσκολο λόγω του βιολογικού, ψυχολογικού και κοινωνικού τους ρόλου στις ζωές μας». Η γλυκιά γεύση έχει θέση σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο αλλά ταυτόχρονα υπάρχει η ανάγκη να ελαττωθεί η θερμιδική επιβάρυνση που προέρχεται από τις γλυκές τροφές. Σε αρκετές περιπτώσεις τη λύση στο πρόβλημα μπορούν να δώσουν οι ολιγοθερμιδικές γλυκαντικές ύλες, η χρήση των οποίων μας επιτρέπει την απόλαυση γλυκών τροφών και ροφημάτων με λιγότερες ή και καθόλου θερμίδες. Τέτοια παραδείγματα είναι η χρήση γλυκαντικών δισκίων στον καφέ ή το τσάι, σε επιδόρπια ή γλυκά που φτιάχνουμε σπίτι, σε συσκευασμένα τρόφιμα με λιγότερες θερμίδες, όπως ζελέ ή παγωτό light ή η κατανάλωση ροφημάτων με μηδενικές πρακτικά θερμίδες, όπως τα light/zero αναψυκτικά, το κρύο τσάι κλπ. Τα ολιγοθερμιδικά γλυκαντικά μπορούν να βοηθήσουν λοιπόν στην αποκατάσταση της σχέση μας με τη γλυκιά γεύση και από «πολεμική» να τη κάνουν όπως πάντα «ειρηνική»!
Φανή Πρεβέντη, MSc
Διαιτολόγος- Διατροφολόγος
Αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου μπορείτε να βρείτε εδώ
Περισσότερα ενδιαφέροντα νέα από το συνέδριο μπορείτε να βρείτε εδώ
Η σχέση μας με τη γλυκιά γεύση μετρά ήδη χιλιετίες και έχει περάσει από πολλές διαφορετικές φάσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες η σχέση αυτή βρίσκεται σε «εμπόλεμη» κατάσταση, ενδεχομένως λόγω του ότι έχουμε χάσει το μέτρο με την υπερκατανάλωση γλυκών τροφών. Για να πιάσουμε το θέμα από την αρχή, όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η σχέση μας με τη γλυκιά γεύση έχει τις βάσεις της στο ανθρώπινο γονιδίωμα, μιας και η έμφυτη «έλξη» προς αυτή είναι καταγεγραμμένη στο ανθρώπινο DNA.
Η σχέση μας με τη γλυκιά γεύση στο παρελθόν…
Αυτή η «έλξη» που προκαλεί η γλυκιά γεύση στον άνθρωπο, ορίζεται σε ποσοστό 50% περίπου από το ανθρώπινο γονιδίωμα και αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά που τον βοήθησαν να επιβιώσει στο πρώτο διάστημα της παρουσίας του στον πλανήτη. Όπως υποστήριξε και η καθηγήτρια Hely Tuorila, από το Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων του πανεπιστημίου του Ελσίνκι σε διάλεξή της στο πρόσφατο ετήσιο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Γλυκαντικών, «η έμφυτη τάση του ανθρώπου προς τις γλυκές τροφές τον βοήθησε να διατηρήσει την υγεία του στα πρώιμα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης μιας και η παρουσία της γλυκιάς γεύσης υποδείκνυε την παρουσία βιταμινών και ιχνοστοιχείων στα φυσικά τρόφιμα».
Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα…
Ο καθιστικός τρόπος ζωής, οι κακές διατροφικές επιλογές και η απώλεια του μέτρου στη διατροφή μας έχει οδηγήσει σε αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας παγκοσμίως και κατά συνέπεια σε αύξηση των συνοδών νοσημάτων. Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και καλούν το καταναλωτικό κοινό να υιοθετήσει έναν πιο ενεργό και υγιεινό τρόπο ζωής που θα περιλαμβάνει τη συστηματική φυσική δραστηριότητα και την εφαρμογή ισορροπημένων διατροφικών επιλογών. Εδώ είναι που η φυσική «έλξη» μας για τη γλυκιά γεύση αρχίζει να γίνεται προβληματική. Το ζήτημα περιγράφει με σαφήνεια η καθηγήτρια Hely Tuorila στην ίδια διάλεξη υπογραμμίζοντας ότι «το πρόβλημα σήμερα είναι ότι το ποσοστό των γλυκών τροφών που καταναλώνουμε έχει αυξηθεί αισθητά σε σχέση με τις υπόλοιπες τροφές του διαιτολογίου μας. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι βιώνουν υπερφαγικά επεισόδια καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες γλυκών τροφών που οδηγεί σε συνολική κατανάλωση τροφής έξω από τα ενδεδειγμένα φυσιολογικά όρια».
Υπάρχει λύση στο πρόβλημα;
Η πρώτη σκέψη που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας είναι να διακόψει οριστικά τη σχέση του με τα γλυκά τρόφιμα. Πόσο βιώσιμο όμως είναι αυτό στην καθημερινότητά μας; Σύμφωνα πάντα με την καθηγήτρια Hely Tuorila «το να ζήσουμε χωρίς γλυκά τρόφιμα και ροφήματα είναι δύσκολο λόγω του βιολογικού, ψυχολογικού και κοινωνικού τους ρόλου στις ζωές μας». Η γλυκιά γεύση έχει θέση σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο αλλά ταυτόχρονα υπάρχει η ανάγκη να ελαττωθεί η θερμιδική επιβάρυνση που προέρχεται από τις γλυκές τροφές. Σε αρκετές περιπτώσεις τη λύση στο πρόβλημα μπορούν να δώσουν οι ολιγοθερμιδικές γλυκαντικές ύλες, η χρήση των οποίων μας επιτρέπει την απόλαυση γλυκών τροφών και ροφημάτων με λιγότερες ή και καθόλου θερμίδες. Τέτοια παραδείγματα είναι η χρήση γλυκαντικών δισκίων στον καφέ ή το τσάι, σε επιδόρπια ή γλυκά που φτιάχνουμε σπίτι, σε συσκευασμένα τρόφιμα με λιγότερες θερμίδες, όπως ζελέ ή παγωτό light ή η κατανάλωση ροφημάτων με μηδενικές πρακτικά θερμίδες, όπως τα light/zero αναψυκτικά, το κρύο τσάι κλπ. Τα ολιγοθερμιδικά γλυκαντικά μπορούν να βοηθήσουν λοιπόν στην αποκατάσταση της σχέση μας με τη γλυκιά γεύση και από «πολεμική» να τη κάνουν όπως πάντα «ειρηνική»!
Φανή Πρεβέντη, MSc
Διαιτολόγος- Διατροφολόγος
Αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου μπορείτε να βρείτε εδώ
Περισσότερα ενδιαφέροντα νέα από το συνέδριο μπορείτε να βρείτε εδώ
