Τετραπλάσιες πιθανότητας να εμφανίσουν κώφωση λόγω θορύβων στο χώρο της δουλειάς τους έχουν οι επαγγελματίες μουσικοί, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, ενώ έχουν και σημαντικά αυξημένο κίνδυνο (κατά 57%) να νιώθουν ένα διαρκές βόμβο στα αυτιά τους, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Βόλφγκανγκ Άρενς του Πανεπιστημίου της Βρέμης και του Ινστιτούτου Επιδημιολογίας Λάϊμπνιτς, που έκαναν τη δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «Occupational and Environmental Medicine» μελέτησαν επί τέσσερα χρόνια περίπου 284.000 περιστατικά απώλειας της ακοής σε περίπου 3 εκατ. ανθρώπους ηλικίας 19 έως 66 ετών, από τα οποία τα 238 (ποσοστό 0,08%) αφορούσαν επαγγελματίες μουσικούς (σε σύνολο 2.227 μουσικών), που ζούσαν κυρίως σε πόλεις.
Η μη αναστρέψιμη απώλεια της ακοής μπορεί να προκληθεί από κάποιο ξαφνικό πολύ δυνατό θόρυβο, όπως μία έκρηξη ή πυροβολισμούς, όπως επίσης μπορεί να αναπτυχθεί σταδιακά ως αποτέλεσμα παρατεταμένης έκθεσης σε διάφορους δυνατούς θορύβους (π.χ. βιομηχανικούς). Η ακοή μειώνεται όσο γερνάει κανείς, όμως η έρευνα εστιάστηκε στην απώλεια που προκαλείται από περιβαλλοντικούς και επαγγελματικούς θορύβους.
Η σταδιακή απώλεια της ακοής έχει ως συνέπεια να μην μπορεί να ακούσει κανείς όλη τη γκάμα των ήχων. Προηγούμενες μελέτες είχαν συμπεράνει ότι η παρατεταμένη έκθεση στην μουσική, στην οποία εκ των πραγμάτων εκτίθενται οι επαγγελματίες μουσικοί, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, αυξάνοντας την ευαισθησία της ακοής τους.
Όμως, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, «στους επαγγελματίες μουσικούς οι κίνδυνοι απώλειας της ακοής τους λόγω της μουσικής είναι μεγαλύτεροι από τα δυνητικά οφέλη για την ακουστική ευαισθησία τους, όπως είχαν υποστηρίξει προηγούμενοι ερευνητές».
Οι ερευνητές θεωρούν ότι το πρόβλημα δεν είναι αμελητέο, καθώς μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ποιότητα ζωής των μουσικών και, γι’ αυτό, οι τελευταίοι πρέπει να φοράνε προστατευτικά στα αυτιά τους, είτε παίζουν σε ορχήστρες, είτε σε ροκ μπάντες και γενικότερα σε κάθε περίσταση όπου γίνεται χρήση ενισχυτών. Ακόμη, εισηγούνται την τοποθέτηση διαχωριστικών ηχητικών «ασπίδων» ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα των ορχηστρών.
