Μια μελέτη που διεξήχθη από το University College of London και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Clinical Investigation διερεύνησε τον μηχανισμό μέσω του οποίου το γονίδιο FTO, που σχετίζεται με την παχυσαρκία, μπορεί να επιδρά στο αίσθημα κορεσμού και στον έλεγχο της πεινάς.
Σύμφωνα με προηγούμενα ερευνητικά δεδομένα, άτομα που φέρουν πολυμορφισμούς αυτού του γονιδίου είναι περισσότερο πιθανό να είναι παχύσαρκοι, να έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στα υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος και ενέργεια τρόφιμα και να εκδηλώνουν υπερφαγική συμπεριφορά. Επίσης, τα άτομα αυτά είναι πιο πιθανό να μην αισθάνονται το αίσθημα της πληρότητας μετά από την πρόσληψη φαγητού.
Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν άντρες φυσιολογικού βάρους, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με το εάν είχαν ή όχι το FTO γονίδιο. Και στις δύο ομάδες προσδιορίστηκαν τα επίπεδα της γρελίνης, η οποία είναι μια ορεξιογόνος ορμόνη, τόσο πριν όσο και μετά από το γεύμα.
Έτσι λοιπόν στους άνδρες που έφεραν το γονίδιο FTO τα επίπεδα της ορεξιογόνου αυτής ορμόνης δεν έπεφταν σημαντικά μετά από την κατανάλωση κάποιου γεύματος.
Επίσης, μετά από γραφική απεικόνιση του εγκεφάλου αυτών των ανδρών φάνηκε ότι τα κέντρα αμοιβής αυτού ενεργοποιούνταν τόσο πριν όσο και μετά την πρόσληψη τροφής.
Οι ερευνητές υποστήριξαν ότι η διατήρηση των επιπέδων της γρελίνης και μετά την πρόσληψη τροφής οδηγούσε στην ενεργοποίηση του εγκεφάλου όπως ακριβώς όταν οι άντρες ήταν νηστικοί.
Ουσιαστικά, η παρουσία του συγκεκριμένου γονιδίου συσχετίζεται με αυξημένα επίπεδα της ορεξιογόνου γρελίνης και μετά την πρόσληψη τροφής, γεγονός που οδηγεί στην αποστολή λανθασμένων μηνυμάτων ανταμοιβής και ικανοποίησης στον εγκέφαλο.
Συμπερασματικά, τα γονίδια φαίνεται να παίζουν κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της παχυσαρκίας ή στη βαρύτητα αυτής.
Ο προσδιορισμός των αιτιολογικών παραγόντων της παχυσαρκίας είναι απαραίτητος, ώστε στο άμεσο μέλλον να έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερες μεθόδους για να την πολεμήσουμε αποτελεσματικότερα…
Πηγή: neadiatrofis.gr
