Οι ορειβάτες στο μεγαλύτερο ποσοστό (84,4%) καταναλώνουν υδατάνθρακες, ενώ σε μικρότερα ποσοστά καταναλώνουν πρωτεΐνες (9,4%) και λίπη (6,3%). Αναφορικά με την όρεξη οι 32 ορειβάτες που πήραν μέρος στην έρευνα παρατήρησαν μείωση στην όρεξη για φαγητό. Από αυτούς οι μισοί περίπου ορειβάτες παρατήρησαν ότι η αίσθηση της πείνας ήταν σπάνια, ενώ οι υπόλοιποι ότι είχαν μια διάρκεια σε αυτή την αίσθηση. Τέλος, το 50% των ορειβατών παρατήρησαν απώλεια κιλών στην παραμονή τους σε υψόμετρο από 2 έως 20 ημέρες και αυτό αιτιολογείται από τη μείωση των γευμάτων που είχαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και από τις αυξημένες ενεργειακές απαιτήσεις που επηρεάζονταν από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην παραμονή τους σε μεγάλο υψόμετρο.
«Είναι γεγονός ότι πάνω στο βουνό δεν έχεις την πολυτέλεια να τρως πολλές πρωτεΐνες, αφού το κρέας είναι λιγοστό, σε αντίθεση με τους υδατάνθρακες που και κουβαλιούνται ευκολότερα και μαγειρεύονται γρηγορότερα. Από την άλλη η επιθυμία για φαγητό σε μεγάλο υψόμετρο μειώνεται αισθητά. Με ένα καλό πρωινό και ένα επίσης καλό απογευματινό είσαι καλυμμένος», αναφέρει ο διαχειριστής του καταφύγιου Γρίτσα Ολύμπου και ορειβάτης, Περικλής Ακριτίδης και συνεχίζει: «Όταν μένω στο καταφύγιο του Ολύμπου για πολλούς μήνες διαπιστώνω μια μεγάλη απώλεια κιλών χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκω. Από τη μία δεν έχω επιθυμία για φαγητό και από την άλλη το κρύο και οι αυξημένες ενεργειακές ανάγκες με κάνουν να χάνω τα όποια περιττά κιλά, χωρίς προσπάθεια και ακολουθώντας την ίδια διατροφική συμπεριφορά».
Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνονται και οι δηλώσεις του Τάσου Δουλτσίνου, διαχειριστή του καταφυγίου Δ. Μπουντόλα στη θέση Σταυρός Ολύμπου. «Οι ανάγκες πάνω στο βουνό είναι πολύ διαφορετικές από αυτήν στην πόλη. Το τελευταίο που σκέφτεσαι είναι το φαγητό. Πολύ σημαντικό ρόλο στην αλλαγή του τρόπου ζωής παίζει και η έλλειψη οξυγόνου», επιβεβαιώνει και ο κ. Δουλτσίνος.
