Τα ποντίκια είχαν μελάνωμα (επιθετικό καρκίνο του δέρματος), που αποκτά συχνά ανθεκτικότητα στα φάρμακα. Όμως η περιοδική διακοπή της θεραπείας οδήγησε στη συρρίκνωση των όγκων τους, οι οποίοι φαίνεται πως είχαν εξαρτήσει την επέκτασή τους από τη συνέχιση των φαρμάκων.
Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σαν Φρανσίσκο και της Ζυρίχης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, θεωρούν πολλά υποσχόμενα τα ευρήματα της μελέτης τους, αλλά διευκρίνισαν ότι χρειάζεται να δοκιμαστούν στους ανθρώπους, προτού αξιοποιηθούν, κάτι που θα πάρει αρκετό χρόνο.
Οι επιστήμονες μελέτησαν πώς τα κύτταρα του μελανώματος γίνονται ανθεκτικά σε ένα αντικαρκινικό φάρμακο (το vemurafenib), το οποίο μπορεί αρχικά να επιβραδύνει την επέκταση του όγκου, αλλά σχετικά γρήγορα γίνεται αναποτελεσματικό, με μοιραίες συχνά συνέπειες. Οι όγκοι αποκτούν ικανότητα αντίστασης στη θεραπεία, μεταβάλλοντας τη χημεία στο εσωτερικό των κυττάρων τους.
Όμως, όπως έδειξε η νέα μελέτη, με αυτό τον τρόπο τελικά ο όγκος εξαρτιέται από τη συνέχιση της φαρμακευτικής θεραπείας, όπως συμβαίνει με τον εθισμό από μια ναρκωτική ουσία. Αν αυτή διακοπεί, τότε δεν πεθαίνει ο ασθενής, αλλά τα καρκινικά κύτταρα.
Οι ερευνητές δοκίμασαν στα ποντίκια μια νέα μέθοδο χορήγησης του εν λόγω φαρμάκου. Αντί να χορηγούν το φάρμακο καθημερινά, το έδωσαν για τέσσερις εβδομάδες και μετά για δύο εβδομάδες το σταμάτησαν, πριν στη συνέχεια ξαναρχίσουν την ίδια διαδικασία. Το αποτέλεσμα ήταν η συρρίκνωση των όγκων στη διάρκεια των κενών περιόδων, όταν τα ζώα δεν έκαναν καμία θεραπεία, με τελική συνέπεια την παράταση της ζωής τους.
Μένει να αποδειχτεί, μετά από κλινικές δοκιμές, ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και στους ανθρώπους με καρκίνο. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά: παράταση ζωής για τους ασθενείς, μείωση του κόστους της θεραπείας, λιγότερες παρενέργειες κ.α.
