Και αντίστροφα όμως, η ύπαρξη κάποιας διατροφικής έλλειψης έχει συσχετιστεί με αύξηση του κινδύνου εμφάνισης παχυσαρκίας σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες, με πιθανότερη αιτία την επίδρασή τους στους μεταβολικούς δρόμους της ινσουλίνης και της λεπτίνης.
Νέες έρευνες αναμένεται να πραγματοποιηθούν, ώστε να προκύψουν περισσότερα δεδομένα που να διευκρινίζουν τη σχέση της κάθε διατροφικής έλλειψης με την παχυσαρκία και το πώς επηρεάζει την κατάσταση υγείας του ασθενούς.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η αντιμετώπιση και η πρόληψη των διατροφικών ελλείψεων θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τον θεράποντα ιατρό και τον διαιτολόγο που παρακολουθεί τον ασθενή, αλλιώς θα αυξηθεί ο κίνδυνος επαναπρόσληψης του χαμένου του βάρους.
Σίγουρα, το πρόγραμμα διατροφής που θα ακολουθήσει το άτομο παίζει σημαντικό ρόλο και από αυτό θα κριθούν πολλά. Θα πρέπει να πληροί τις συστάσεις και να καλύπτει τις ανάγκες του. Όμως, με τη βοήθεια έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε 140 παχύσαρκους ασθενείς, έχουμε τις πρώτες αποδείξεις ότι η διαιτητική πρόσληψη αναφοράς δεν επαρκεί για τους παχύσαρκους ασθενείς.
Γιατί στα πλαίσιά της, ακολούθησαν υποθερμιδική διατροφή που κάλυπτε τη διαιτητική πρόσληψη αναφοράς (DRI) και παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε ότι είχαν μειωθεί τα επίπεδα της βιταμίνης C, του ψευδαργύρου και του λυκοπένιου. Το συμπέρασμα των ερευνητών, είναι ότι οι διατροφικές ελλείψεις στους παχύσαρκους δεν διορθώνονται απλά με μια διατροφή που καλύπτει απλά τις ποσότητες του DRI και μάλιστα μπορεί να χειροτερέψουν, πιθανότατα λόγω της αυξημένης ζήτησης και των ισορροπιών των λιπόφιλων ενώσεων στο σώμα.
Στα παχύσαρκα παιδιά, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, καθώς οι διατροφικές ελλείψεις είναι πολύ συχνές. Ειδικά η ανεπάρκεια σιδήρου είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν και η χρόνια φλεγμονή που προκαλούν τα αυξημένα επίπεδα λιπώδους μάζας. Επίσης, συχνές ελλείψεις σε παχύσαρκα παιδιά είναι της βιταμίνης D και της Β12.
Για τους λόγους που προαναφέραμε, πριν την έναρξη κάθε προσπάθειας απώλειας βάρους θα πρέπει απαραίτητα ο ασθενής να επισκεφτεί τον θεράποντα ιατρό του και να υποβληθεί στις εξετάσεις που θα κρίνει ότι είναι απαραίτητες για την αξιολόγηση της κατάστασης της υγείας του. Μετά την αξιολόγηση, που θα πρέπει να συμμετέχει και ο διαιτολόγος- διατροφολόγος που θα τον παρακολουθήσει, θα πρέπει να διορθωθούν οι τυχόν ελλείψεις και να συνεχιστεί η παρακολούθησή του με τακτική επανάληψη των εξετάσεων. Το πρόγραμμα θα πρέπει να υπερκαλύπτει τις ανάγκες του ατόμου, όπου θα πρέπει να το ακολουθεί όσο το δυνατόν πιο πιστά. Να καταναλώνει μεγάλη ποικιλία τροφίμων, ώστε να εξασφαλίζει την κάλυψη διαφορετικών θρεπτικών συστατικών.
Πηγή: mednutrition.gr
