Περίπου 2,5 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από ΣΚΠ, ενώ στην Ελλάδα οι ασθενείς πλησιάζουν τους 10.000. Πρόκειται για μία αυτοάνοση νευροεκφυλιστική νόσο του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή του εγκέφαλου και του νωτιαίου μυελού της οποίας η αιτιολογία της δεν είναι γνωστή. Όπως σε όλες τις αυτοάνοσες παθήσεις, ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του, αναγνωρίζοντας τα φυσιολογικά κύτταρα ως «εισβολείς».
Μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαλυφθεί η οριστική θεραπεία, υπάρχουν όμως φάρμακα, που μειώνουν τη συχνότητα των υποτροπών, θεραπεύουν κάποια συμπτώματά της και επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, ενώ οι πειραματικές και εναλλακτικές θεραπείες δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, επισήμανε ο κ Ωρολογάς. Πρόσθεσε ότι οι ανοσοτροποποιητικές θεραπείες πρώτης γραμμής, που χρησιμοποιούνται τα τελευταία 16 χρόνια (Ιντερφερόνη) σε ήπιες μορφές της νόσου, είναι γνωστά και ασφαλή φάρμακα, αλλά λιγότερο δραστικά.
Το φάρμακο δεύτερης γραμμής που κυκλοφορεί μέχρι στιγμής είναι το μονοκλωνικό αντίσωμα, natalizumab. «Είναι το φάρμακο της τελευταίας πενταετίας. Είναι περισσότερο δραστικό και χρησιμοποιείται, αν αποτύχουν τα πρώτης γραμμής, σε πολύ ενεργές μορφές της νόσου. Η ασφάλειά του σε βάθος χρόνου δεν είναι ακόμα γνωστή. Η φινγκολιμόδη είναι η πρώτη ανοσορυθμιστική θεραπεία, που χορηγείται από το στόμα, που πήρε έγκριση για ασθενείς με υποτροπιάζουσες μορφές σκλήρυνσης κατά πλάκας, τόσο για τη μείωση της συχνότητας των υποτροπών, όσο και για την καθυστέρηση της εξέλιξης της αναπηρίας, σημείωσε ο κ Ωρολογάς.
