Τα γενετικά αυτά ίχνη κρατούν μέχρι την εφηβεία και τελικά επηρεάζουν τον τρόπο έκφρασης των γονιδίων των παιδιών στην ενήλικη ζωή τους. Με αυτό τον μηχανισμό, που ονομάζεται «επιγενετικός» στη βιολογία, τα πρώιμα άγχη των γονέων προκαλούν μεταβολές στις οργανικές και τελικά στις ψυχολογικές λειτουργίες των παιδιών τους, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσο μεγαλύτερο ήταν το στρες (κατάθλιψη, οικογενειακό άγχος, οικονομικά προβλήματα κ.α.) μεταξύ των γονέων κατά τα πρώτα τέσσερα χρόνια ζωής ενός παιδιού, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό μεθυλίωσης στο DNA όταν πια το παιδί είχε γίνει έφηβος. Στη μεθυλίωση μια χημική ομάδα προσκολλάται σε τμήματα του DNA, λειτουργώντας ως «διακόπτης» που μεταβάλλει την έκφραση και δράση ενός γονιδίου.
Το άγχος της μητέρας παίζει μεγαλύτερο ρόλο από το άγχος του πατέρα τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια, ενώ το άγχος του πατέρα επηρεάζει κυρίως τα κορίτσια.
Η αγχώδης μητέρα επηρεάζει το παιδί κυρίως όταν είναι νήπιο, ενώ ο αγχώδης πατέρας φαίνεται πως επηρεάζει την μετα-νηπιακή ηλικία του παιδιού, δηλαδή τον τρίτο ή τέταρτο χρόνο της ζωής των παιδιών.
