Τα μαλλιά είναι το πιο «εύπλαστο» κομμάτι του σώματος, και ίσως και το μοναδικό που επιδέχεται τόσο σημαντικές αλλαγές, … οι οποίες συνοδεύονται από αντίστοιχα σημαντικές δυνατότητες ελέγχου της εμφάνισης του ατόμου.
Η κόμμωση αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τρόπους έκφρασης του ατόμου, τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας, τόσο για τους ίδιους όσο και για την εικόνα που δημιουργούν οι άλλοι για αυτούς αλλά και ένα σημαντικότατο στοιχείο ελκυστικότητας και ατομικότητας.
Όσο θετικός είναι ο συμβολισμός της πλούσιας κόμης και για τα δυο φύλα, τόσο αρνητικός ήταν ο συμβολισμός της απώλειας των μαλλιών.
Δεν είναι τυχαίο πως η τριχόπτωση, οποιασδήποτε αιτιολογίας, έχει σημαντικότατο συναισθηματικό αντίκτυπο σε όποιον πάσχει από αυτή και μάλιστα εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως η σημαντικότερη παρενέργεια που αναφέρουν οι ασθενείς που θα λάβουν Χημειοθεραπεία δεν είναι η κόπωση, οι πόνοι ή τα βαριά γαστρεντερικά ενοχλήματα, αλλά η προσωρινή απώλεια των μαλλιών που βιώνουν!
Η τριχόπτωση έχει πολλές αιτίες, αλλά στο 95% των περιπτώσεων, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, προκαλείται από την Ανδρογενετική Αλωπεκία, την κοινή φαλάκρα. Για το υπόλοιπο 5%, η τριχόπτωση είναι παροδική ή σχετίζεται με κάποιο νόσημα, που αν θεραπευτεί, τα μαλλιά ξαναβγαίνουν.
Ο όρος Ανδρογενετική Αλωπεκία (ΑΑ) συνοψίζει τη σύνθετη αιτιολογία της κατάστασης αυτής, καθότι το «άνδρο-» αναφέρεται στην ορμονική και το «γενετική-» στην κληρονομική παράμετρο της παθογένεσής της.
Πρώτος ο Αριστοτέλης παρατήρησε τον συσχετισμό της ΑΑ και της σεξουαλικής ωριμότητας, όπως αναφέρει στην πραγματεία του «Histοria Animalium», ότι αγόρια που ευνουχίστηκαν πριν την εφηβεία δεν παρουσίαζαν το τυπικό τρίχωμα άρρενος στο σώμα αλλά ούτε και ΑΑ.
Το 1951, ο Αμερικανός ανατόμος James Hamilton παρατήρησε και κατέγραψε με τη σειρά του το ίδιο φαινόμενο και έθεσε τις βάσεις για την ορμονική θεωρία της αιτιολογίας της ΑΑ που ολοκληρώθηκε το 1974 με τη μελέτη της ενδοκρινολόγου Imperato-McGinley που απέδειξε πως η ορμόνη που τελικά προκαλεί την ΑΑ δεν είναι η Τεστοστερόνη, αλλά ένα παράγωγό της, η Διϋδρο-τεστοστερόνη (DHT), που παράγεται μέσω του ενζύμου 5-α-αναγωγάση. (5-αR)
Όσον αφορά το κληρονομικό κομμάτι της ΑΑ, μόλις πρόσφατα αποδείχθηκε ποια γονίδια σχετίζονται με την τριχόπτωση, ότι κληρονομούνται και από τους δύο γονείς και πως μπορεί πλέον κανείς με εξειδικευμένο Γονιδιακό Τεστ για τη Τριχόπτωση να μάθει αν ο ίδιος ή τα παιδιά του θα εμφανίσουν ΑΑ στο μέλλον.
Το σημαντικό να καταλάβει κανείς είναι πως και τα δύο στοιχεία, ορμόνες και γονίδια πρέπει να συνυπάρξουν στην τριχόπτωση από ΑΑ. Όσες ορμόνες και να πάρει κάποιος χωρίς γονίδια για ΑΑ, δεν θα χάσει τα μαλλιά του, ενώ όσο έχει ορμόνες κάποιος με γονίδια για ΑΑ, θα χάνει μαλλιά.
Άλλες παράμετροι που συχνά κατηγορούνται, όπως το σμήγμα των αδένων, μικρόβια, άγχος, διατροφή, κάπνισμα κτλ, έχουν ελάχιστη επίδραση και απλά μπορεί να επισπεύσουν λίγο την εκδήλωση της ΑΑ.
Στους άνδρες η ΑΑ ξεκινάει ως μια σχεδόν ομοιόμορφη, συμμετρική αραίωση κατά μήκος της μετωπιαίας γραμμής και των κροτάφων που ακολουθείται από αραίωση στην κορυφή του κεφαλιού. Σταδιακά και με την πάροδο του χρόνου, οι άδειες περιοχές, συχνά ενώνονται και δίνουν την εικόνα της εκτενούς-πλήρους ΑΑ με μόνον μια ‘λωρίδα’ μαλλιών να παραμένει στα πλαϊνά και στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Η εικόνα και η πορεία εξέλιξης της γυναικείας ΑΑ είναι διαφορετική και ξεκινάει διάχυτη αραίωση της τριχοφυΐας στο πάνω μέρος του κεφαλιού, ενώ σχεδόν πάντοτε οι γυναίκες με ΑΑ διατηρούν τη μετωπιαία τριχοφυΐα τους.
Η ΑΑ είναι εξαιρετικά συχνή και μάλιστα ανά δεκαετία ζωής, αντίστοιχο ποσοστό ανδρών πάσχουν από εμφανή ΑΑ, δηλαδή στα 20 έτη πάσχει το 20%, στα 30 έτη πάσχει το 30% κ.ο.κ. Στις γυναίκες, τα ποσοστά είναι σαφώς χαμηλότερα μέχρι την εμμηνόπαυση, στην 5η δεκαετία, που απότομα, δυστυχώς το 50% των γυναικών θα εμφανίσουν ΑΑ, αφού σταματάει η παραγωγή των γυναικείων ορμονών, που δρουν προστατευτικά στα τριχοθυλάκια.
Πηγή: iatronet.gr
