H Mary Whitehouse, μια από τους πρωτεργάτες της χοροθεραπείας, είχε πει: «Δεν θα ζητούσες να μάθεις να χορεύεις αν δεν είχες τίποτα να πεις». Η χοροθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί την κίνηση για να μας βοηθήσει να βρούμε τις ισορροπίες μας ανάμεσα στο νου, το συναίσθημα και το σώμα μας. Ο χορός είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσουμε άμεσα με το σώμα μας σχεδόν κάθε συναίσθημα και ένστικτο, πόνο, χαρά, απογοήτευση, ζήλια, θυμό… Γι’ αυτό και η χοροθεραπεία μπορεί να είναι εξαιρετικά δημιουργική και αποτελεσματική είτε ως αυτόνομη θεραπεία είτε ως συμπληρωματική, ανάλογα με την περίπτωση.
Χορός και χοροθεραπεία
Η χοροθεραπεία, αντίθετα απ’ ό,τι μπορεί να πιστεύετε, έχει βασικές διαφορές από ένα μάθημα χορού. Οι δύο σημαντικότερες είναι:
α) Εστιάζει και δουλεύει με τη σχέση ανάμεσα στον θεραπευτή και στα μέλη της ομάδας, καθώς και στις σχέσεις μεταξύ των μελών.
β) Στη χοροθεραπεία το ζητούμενο δεν είναι η πιστή αναπαραγωγή της κίνησης, όπως σε μια χορογραφία, αλλά στην έκφραση του «χορευτή».
Οι συμμετέχοντες, με άλλα λόγια, χορεύουν αυτό που νιώθουν και όχι αυτό που τους διδάσκεται, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η προσωπική και «εσωτερική» κίνηση του καθενός.
Συμβολισμός και έκφραση
Η χοροθεραπεία στηρίζεται σε δύο βασικές κατευθύνσεις, αυτή της πρωτόγονης έκφρασης (ευρωπαϊκό μοντέλο) και της αμερικανικής χοροθεραπείας.
Στην πρωτόγονη έκφραση ο θεραπευτής «προτείνει» την κίνηση, τη μελωδία και τα φωνήματα και οι χορευτές επαναλαμβάνουν. Δεν το κάνουν όμως στεγνά. Αντίθετα, καταθέτουν τα προσωπικά τους στοιχεία (συναισθήματα κ.λπ.) και καμία κίνηση δεν μοιάζει απόλυτα με κάποια άλλη.
Έτσι, πάνω στον ήχο των κρουστών που συνοδεύουν την κίνηση εξελίσσεται ένα συνεχές κινητικό παιχνίδι ανταλλαγής «ερώτησης» και «απάντησης» ανάμεσα στα μέλη και τον θεραπευτή ή μόνο μεταξύ των μελών.
Στροφή προς τα μέσα
Η χοροθεραπεία βάσει του αμερικανικού μοντέλου, αν και περιέχει στοιχεία της πρωτόγονης έκφρασης όπως
η ομάδα κ.λ.π., εστιάζει ακόμη περισσότερο στην ιδιαίτερη κίνηση κάθε ατόμου.
Η μουσική εδώ είναι προαιρετική και χρησιμοποιείται βοηθητικά για να διευκολύνει τους χορευτές να εκφράσουν όσα νιώθουν. Άλλα μέσα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είναι υφάσματα, μπάλες κ.λπ.
Ο θεραπευτής εδώ μπορεί να έχει το ρόλο του παρατηρητή της κίνησης των συμμετεχόντων ή να συμμετέχει και ο ίδιος.
Ειδικότερα στην «αυθεντική κίνηση» –που θεωρείται ξεχωριστή «σχολή» της αμερικανικής χοροθεραπείας–
ο θεραπευτής-μάρτυρας παρατηρεί την κίνηση των θεραπευομένων χωρίς να συμμετέχει, να την κρίνει ή να την ερμηνεύει και δίχως να προβάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αν ο χορευτής θέλει να ακούσει τη «μαρτυρία», ο θεραπευτής τού λέει πώς ο ίδιος ένιωσε, τι σκέφτηκε κ.λπ. βλέποντάς τον να «χορεύει» και όχι τι πιστεύει πως ένιωσε ο «χορευτής». Στην «αυθεντική κίνηση» δεν χρησιμοποιείται μουσική, ώστε οι θεραπευόμενοι να μην επηρεαστούν συναισθηματικά από εξωγενείς παράγοντες. Εξάλλου «στόχος» του θεραπευόμενου είναι η παράδοση στην εσωτερική του κίνηση, κλείνοντας τα μάτια και «ακούγοντας» το σώμα του.
Πώς μας βοηθάει
Οι χοροθεραπευτές δουλεύουν με ανθρώπους που μπορεί να έχουν κοινωνικές, συναισθηματικές, γνωσιακές ή και οργανικές δυσκολίες, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Στόχος της χοροθεραπείας, μεταξύ άλλων, είναι να μας βοηθήσει:
• να «χρησιμοποιήσουμε» το σώμα μας για να καταφέρουμε να λύσουμε τις εσωτερικές μας συγκρούσεις,
• να αποκτήσουμε συνείδηση του σώματός μας,
• να διευρύνουμε το κινητικό μας «λεξιλόγιο»,
• να αφήσουμε το σώμα μας να δράσει ελεύθερο, αλλά όχι αποκομμένο από τον υπόλοιπο εαυτό μας,
• να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας, την εικόνα του σώματός μας, τις επικοινωνιακές μας ικανότητες και τις σχέσεις μας,
• να διερευνήσουμε προσωπικά θέματα και να αναπτύξουμε νέους τρόπους να χειριζόμαστε προβληματικές καταστάσεις,
• να διαχειριστούμε το στρες και να προλάβουμε σωματικά και ψυχικά προβλήματα.
Πηγή:myworld.gr
