Η ανακάλυψη πιθανώς μπορεί να βοηθήσει μελλοντικά τους γιατρούς να κάνουν το σχετικό γενετικό τεστ και να διακρίνουν εκείνους τους ασθενείς τους, οι οποίοι ενδεχομένως να παρουσιάσουν τάση προς την αυτοκτονία.
Η συγκεκριμένη γενετική μετάλλαξη φαίνεται να καθιστά ευάλωτους τους ανθρώπους στην παρόρμηση της αυτοκτονίας όταν παθαίνουν κατάθλιψη, κάτι που σημαίνει ότι χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή κατά την θεραπεία τους, αλλά και από την οικογένειά τους, όπως δήλωσε Τζον Μαν, επικεφαλής νευροεπιστήμων του Πολιτειακού Ψυχιατρικού Ινστιτούτου της Νέας Υόρκης, ο οποίος παρουσίασε την ανακάλυψη σε συνέδριο της αμερικανικής Εταιρίας Νευροεπιστήμης.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου το ήμισυ του κινδύνου αυτοκτονίας ενός ατόμου είναι δυνατό να αποδοθεί σε γενετικούς παράγοντες. Η κληρονομικότητα της τάσης για αυτοκτονία μπορεί να εξηγήσει γιατί εμφανίζονται κατά καιρούς διαδοχικές αυτοκτονίες σε οικογένειες, όπως για παράδειγμα συνέβη στην περίπτωση του διάσημου συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγκγουέι, ο οποίος το 1961 αυτοκτόνησε, επαναλαμβάνοντας αυτό που είχε κάνει και ο πατέρας του το 1928, ενώ αργότερα έκαναν το ίδιο δύο αδέλφια του και η εγγονή του.
Παρά τις ενδείξεις ότι η αυτοκτονική συμπεριφορά μπορεί να κληρονομείται, οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει έως τώρα να βρουν σχετικά γονίδια, εν μέρει επειδή δυσκολεύονταν να διακρίνουν τα γονίδια της αυτοκτονίας από τα γονίδια της κατάθλιψης.
Η νέα μελέτη ανέλυσε γενετικά τις περιπτώσεις 412 σοβαρά καταθλιπτικών ανθρώπων, από τους οποίους οι 154 είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Έτσι, εντόπισαν μια μετάλλαξη γονιδίου (RGS2) που εμφανίζεται πιο συχνά σε όσους έχουν προσπαθήσει να αυτοκτονήσουν. Το γονίδιο επηρεάζει το πόσο ισχυρά οι υποδοχείς του οργανισμού ανταποκρίνονται στις χημικές ουσίες που απελευθερώνουν τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου.
Το 43% των καταθλιπτικών που είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, σύμφωνα με τον Μαν, διέθεταν δύο αντίγραφα μιας μετάλλαξης του συγκεκριμένου επικίνδυνου γονιδίου, ενώ λιγότερο από το 20% είχαν δύο αντίγραφα της ασφαλέστερης μετάλλαξής του.
Νέες έρευνες θα πρέπει να επιβεβαιώσουν την ανακάλυψη, ενώ είναι πιθανό να βρουν και άλλα γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο της αυτοκτονίας. Οι περισσότερες αυτοκτονίες γίνονται από άτομα με βαριά κατάθλιψη, όμως, από την άλλη, οι περισσότεροι άνθρωποι με σοβαρή κατάθλιψη ποτέ δεν κάνουν απόπειρα να αφαιρέσουν τη δική τους ζωή. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μερικοί μόνο καταθλιπτικοί είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι και επιρρεπείς στην τάση αυτοκτονίας. Υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες που εμφανίζουν κατάθλιψη από γενιά σε γενιά, ποτέ όμως δεν είχαν ούτε ένα περιστατικό αυτοκτονίας, αλλά υπάρχουν επίσης μερικές οικογένειες όπου έχουν σημειωθεί απανωτά τραγικά συμβάντα.
