Θλίψη, µελαγχολία και απογοήτευση που διαρκούν για µεγάλο χρονικό διάστηµα και δεν υποχωρούν. Αισθήµατα ενοχής και αυτοµοµφής, ευερεθιστότητα και εκνευρισµός.
Μείωση της ενεργητικότητας και των ενδιαφερόντων που κάποτε έδιναν χαρά, εσωστρέφεια, µετρηµένες κουβέντες, διαταραχές στον ύπνο και στην όρεξη, έλλειψη σεξουαλικής επιθυµίας, έντονο άγχος, εναλλαγές της διάθεσης, µειωµένη ικανότητα συγκέντρωσης είναι µερικά ουσιώδη χαρακτηριστικά συµπτώµατα των ανθρώπων που πάσχουν από τη νόσο.
Πολλαπλές οι αιτίες
Η απώλεια αγαπηµένου προσώπου, ένας χωρισµός, η ανεργία, η οικονοµική δυσχέρεια µπορεί να οδηγήσουν σε καταθλιπτικά επεισόδια.
Συνήθως όµως ξεπερνιούνται µέσα σε ένα τρίµηνο. Αν όµως το άτοµο δεν µπορεί να ανακαλέσει τις δυνάµεις του, τότε µπορεί να πάσχει από κατάθλιψη, πόσο µάλλον αν συντελεί σε αυτή την κατεύθυνση ο χαρακτήρας του ανθρώπου, αν είναι για παράδειγµα απαισιόδοξος, αλλά και η µειωµένη του άµυνα σε καταστάσεις στρες. Ανάµεσα στους παράγοντες κινδύνου για την εµφάνισή της αναφέρονται οι ορµονικές διαταραχές αλλά και η κληρονοµικότητα.
Πώς θα τον βοηθήσουµε;
Καταρχάς διαβεβαιώνουµε τοn αγαπηµένο άνθρωπο πως ενδιαφερόµαστε πραγµατικά γι’ αυτόν. Του µεταφέρουµε πόσο σηµαντικός είναι για εµάς αλλά και γι’ άλλους.
Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να επιµείνουµε για να τον πείσουµε πως χρειάζεται βοήθεια από ειδικό και όχι από έναν φίλο, να του κάνουµε σαφές πως έχουµε διακρίνει τις διαφορές που έχει προκαλέσει στη ζωή του και στη συµπεριφορά του η κατάθλιψη και να του επισηµάνουµε πως µόνο η ψυχοθεραπεία µπορεί να τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Είναι σχεδόν βέβαιο πως στην αρχή θα βρεθούµε αντιµέτωποι µε την άρνησή του.
Όµως είναι αναγκαίο να µην σταµατήσουµε την προσπάθεια και να του υπενθυµίζουµε πως θα βρισκόµαστε κοντά του. ∆εν σταµατάµε να του επαναλαµβάνουµε συνέχεια πως όλα θα πάνε καλά, γιατί έχει δυνατότητες και θα τα καταφέρει.
Λόγια που δεν πρόκειται εκείνη τη στιγµή να εισακουστούν, αργότερα όµως ίσως καταφέρουµε να λειτουργήσουν µέσα του υποστηρικτικά.
Η δυσκολία της αποδοχής
Οι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη πολύ συχνά δεν θέλουν κανέναν στο πλευρό τους. Βιώνουν έντονα το συναίσθηµα πως βρίσκονται µόνοι τους αντιµέτωποι µε αυτή την κατάσταση και δεν θέλουν να το µοιραστούν συνήθως µε κανέναν.
Αυτό πολλές φορές παρερµηνεύεται από τους φίλους τους, που θεωρούν πως το συγκεκριµένο πρόσωπο δεν τους θέλει πια και τους αποφεύγει και, µε τη σειρά τους, το αποφεύγουν κι εκείνοι, δηµιουργώντας ένα φαύλο κύκλο που αποµονώνει τον άνθρωπο που πάσχει και τον βουλιάζει ακόµη περισσότερο στη νόσο.
Αν νοιαζόµαστε πραγµατικά για τον άνθρωπο που νοσεί, θα πρέπει να κάνουµε µόνο εµείς βήµατα προς αυτόν και να µην περιµένουµε εκείνος να µας συναντήσει στα µισά του δρόµου.
Ο άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη δεν µπορεί να αντιδράσει. Είναι καθηλωµένος από αρνητικές σκέψεις που τον εγκλωβίζουν στη µοναξιά του και στις ατέρµονα αρνητικές σκέψεις του.
Πρέπει να τον ξεκουνήσουµε. Να του φωνάξουµε µε αγάπη πως είµαστε εκεί γι’ αυτόν και δεν θα φύγουµε µέχρι να τον δούµε καλά.
Πηγή: myworld
