Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του θηλασμού, λειτουργία σίτισης του βρέφους με ψυχολογικές όμως προεκτάσεις. Προβλήματα προκύπτουν στη συμπεριφορά και το χαρακτήρα του παιδιού όταν υπάρχει πρόωρη διακοπή του θηλασμού, ή όταν αυτός δε συνοδεύεται από ήρεμη και στοργική συμπεριφορά της μητέρας. Στην περίπτωση αυτή το παιδί αισθάνεται την απόρριψη.
Οι μητέρες συχνά είναι υπερπροστατευτικές ως προς το πρόγραμμα σίτισης του παιδιού τους, μην αφήνοντας το παιδί να αυτονομηθεί επιλέγοντας το ίδιο το είδος της τροφής του, την ποσότητα και τις ώρες πρόσληψης της τροφής.
Εμπειρικές μελέτες άλλωστε, αποδεικνύουν ότι το παιδί είναι σε θέση να τρέφεται μόνο του καλά. Παρ’ όλα αυτά οι μητέρες παραπονούνται συχνά για το ότι το παιδί τους δεν έχει όρεξη. Όταν το παιδί είναι άρρωστο, το παιδί έχει παροδική ανορεξία που όμως εξασθενεί καθώς αυτό γίνεται καλά.
Αντίθετα, όταν η άρνηση για πρόσληψη τροφής οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια, αυτή συνοδεύεται από διαταραχές στη συμπεριφορά. Συχνά εμφανίζεται μια γενική ατονία που πλησιάζει την κατάθλιψη. Κάποιες φορές το παιδί ονειροπολεί ή προβληματίζεται για κάτι, τόσο ώστε να παραμελεί το φαγητό. Άλλοτε η παιδική ανορεξία μπορεί να εκδηλώνεται ως αντίδραση προς τους γονείς όταν δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες του, ή ως ζήλια απέναντι σε ένα μικρότερο παιδί της οικογένειας.
Διάφορες στάσεις των γονέων μπορεί να ευθύνονται για την άρνηση τροφής από το παιδί. Μια στάση είναι η υπερπροστασία και η υπερβολική προσκόλληση σε κανόνες και τύπους σχετικούς με τις ώρες των γευμάτων και τη διαδικασία του φαγητού.
Μια άλλη στάση είναι η πλήρης ακαταστασία στις ώρες των γευμάτων, η αλλαγή προσώπων που ταΐζουν το παιδί και η δυσάρεστη ατμόσφαιρα που μπορεί να υπάρχει καθώς το παιδί τρώει.
Η μητέρα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως είναι σημαντικό να υπάρχει ευχάριστη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του φαγητού. Κάποιες φορές ίσως είναι απαραίτητο να συμβουλευθεί έναν ειδικό ώστε να αντιμετωπίσει πιθανά δικά της προβλήματα που την εμποδίζουν να είναι ήρεμη απέναντι στο παιδί.
Το παιδί πρέπει να συμμετέχει σε ευχάριστες δραστηριότητες όπως τα ψώνια των τροφίμων και το μαγείρεμα. Μικρές ανταμοιβές προκειμένου να συμπεριληφθούν στο διαιτολόγιο του παιδιού τροφές που δεν του αρέσουν ή να περιοριστούν αυτές που δεν είναι θρεπτικές και του κόβουν την όρεξη, είναι εξίσου σημαντικές αρκεί να μην γίνονται μέσο εκβιασμού προς το γονέα.
Πηγή: mednutrition.gr
