Οι άνθρωποι που φυλακίζονται σε αναμορφωτήρια ή άλλα κέντρα κράτησης, όταν ακόμη είναι ανήλικοι, αντιμετωπίζουν αυξημένη πιθανότητα να έχουν χειρότερη σωματική και ψυχική υγεία όταν ενηλικιωθούν, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος εγκλεισμού σε σωφρονιστικό ίδρυμα, τόσο μπορεί να αυξηθεί η επιβάρυνση της υγείας του ατόμου.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ελίζαμπεθ Μπάρνερτ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος ‘Αντζελες (UCLA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Pediatrics» της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, δήλωσαν ότι μέχρι σήμερα έχουν υποτιμηθεί οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για την υγεία από τη φυλάκιση σε νεαρή ηλικία.
Οι ερευνητές ανέλυσαν δειγματοληπτικά στοιχεία για περίπου 14.400 άτομα, από τα οποία ένα στα επτά (14%) είχαν φυλακισθεί, όταν ήταν παιδιά: τα μισά για λιγότερο από ένα μήνα, το ένα τρίτο για ένα έως 12 μήνες και το 15% για πάνω από ένα έτος.
Σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ περάσει από σωφρονιστικό ίδρυμα, οι πρώην φυλακισμένοι για λιγότερο από ένα μήνα είχαν κατά μέσο όρο 41% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν εκδηλώσει κατάθλιψη, για φυλάκιση έως ενός έτους ο κίνδυνος ήταν 48% μεγαλύτερος, ενώ για πάνω από ένα έτος ο κίνδυνος κατάθλιψης ήταν τουλάχιστον τετραπλάσιος.
Επίσης, σύμφωνα με μια δεύτερη μελέτη στο ίδιο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό, με επικεφαλής την Κάρεν ‘Αμπραμ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Northwestern του Σικάγο, ο κίνδυνος για AIDS είναι μεγαλύτερος μεταξύ των πρώην φυλακισμένων.
Οι επιστήμονες και των δύο μελετών τόνισαν ότι η εμπειρία εγκλεισμού, ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα, μπορεί να αποβεί πολύ τραυματική εμπειρία, που σημαδεύει σωματικά και ψυχικά ένα νέο άνθρωπο. Οι ερευνητές προτείνουν εναλλακτικές λύσεις, όπως η έκτιση της ποινής σε κοινωνικές υπηρεσίες και η εισαγωγή προληπτικών προγραμμάτων προώθησης υγιών συμπεριφορών στη νεολαία.
Στις ΗΠΑ περίπου 1,3 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι κάτω των 18 ετών συλλαμβάνονται κάθε χρόνο. Από αυτά, το 46% έχουν άμεση ανάγκη από ιατρική φροντίδα, ενώ το 70% εμφανίζουν τουλάχιστον μία ψυχική διαταραχή.
